رابطه مستقیم خط فقر با میانسالی و پیری جمعیت

یکی از مهم‌ترین نمودهای رفاه و امنیت اقتصادی و لاجرم اجتماعی یک کشور، داشتن نمودار متعادل جمعیتی از نظر رنج سنی و جنسیتی است؛ جمعیتی که در آن میزان مرگ و میر با میزان زاد و ولد متناسب است و افراد در گروه‌های سنی و جنسیتی، به‌عنوان شهروند نقش ویژه اجتماعی خود را ایفا می‌کنند؛ هم در تولید صنعتی و هم در صنعت کشاورزی.
معضل مهم سال‌های اخیر در کشور ما عدم تناسب و به هم‌ریختگی اقتصادی و معاش مردم و سقوط شهروندان به زیر خط فقر است؛ شکافی که مدام در حال عمیق‌تر شدن است و طبعا جمعیت بیشتری را می‌بلعد.‌ به گفته کارشناسان اقتصادی و آمار رسمی خط فقر در تهران طی ۲ سال گذشته از ۲.۵ به ۴.۵ میلیون تومان رسیده است؛ هر چند آمار غیررسمی میزان خط فقر را تا حدود ۹‌میلیون تومان هم اعلام کرده‌اند.  
براساس بررسی‌های مرکز پژوهش‌های مجلس، نرخ تورم بالا در سال‌های اخیر منجر به رشد قابل توجه خط فقر در شهر تهران و سایر نقاط کشور شده است.
از سوی دیگر به گفته سخنگوی وزارت بهداشت، ایران از سال ۹۰ به بعد، وارد فاز میانسالی جمعیتی شده‌ است و به سوی پیری پیش می‌رود.
نکته مهم این است که بین ازدواج و زاد و ولد و توانایی تامین معاش و رفاه اقتصادی نسبت مستقیم وجود دارد. هر چه خانواده‌ای وضعیت در آمدی بهتری داشته و نسبت به آینده امیدوار و خوشبین‌تر باشد، تعداد فرزندان بیشتری خواهد داشت. اما اکنون وضعیت در کشور ما به گونه‌ای است که جوانان به دلیل عدم اشتغال یا درآمد ناکافی، امکان ازدواج و یا فرزندآوری را ندارند و یا به یک فرزند اکتفا می‌کنند. وام‌های ازدواج و خرید مسکن که هر از گاهی افزایش می‌یابند بیشتر بر رشد تورم دامن می‌زنند و این روش ناکارآمدی خود را نشان داده است. تصمیم دولت مبنی بر عدم‌ارائه یارانه به موالید جدید هم خود یکی از اصلی‌ترین موانع فرزندآوری حداقل در میان اقشار محروم و روستائیان خواهد بود که امیدشان به همین میزان یارانه و طرح معیشتی بود؛ با فرزندان بیشتر امکان برخورداری از این دو طرح بیشتر می‌شد.
بنابراین، با وجود کسری بودجه دولت، تحریم، تورم و رکود اقتصادی و تولیدی، طبیعی است که کشور به سوی پیری زودرس پیش برود.