آیا می‌توانید از خوردن آبگوشت دل بِکَنيد؟

آبگوشت غذای سنتی ما ایرانی‌ها از لذیذترین آن‌هاست، به ظاهر ساده‌اش نگاه نکنید. درست است که تمامش تکه‌ای گوشت و دنبه، یک پیاز چهار قاچ، مشتی نخود لوبیا و دوتا سیب‌زمینی و گوجه‌فرنگی است که داخل یک قابلمه آب پخته می‌شود اما ماجرا به همین سادگی هم نیست.غذایی که به اندازه تاریخ ایران قدمت دارد، پختنش قلق دارد و جا افتادنش خبرگی می‌خواهد. علاوه بر این آبگوشت برای بسیاری نماد سنت و فرهنگ ماست؛ نماد خانه و خانواده و یادآور گذشته‌های نه چندان دور که این خوراک پای ثابت عروسی و عزا بود.البته شاید زمانی چنین بود، چون فعلا با گرانی گوشت، این غذای لذیذ، مدتی است از برخی مراسم و سفره‌ها حذف شده است. اما همه می‌دانیم که به اندازه تمامی رستوران‌های دیگر در شهرهای مختلف، دیزی‌سرا هم داشتیم؛ یعنی این‌که این غذای لذیذ، طرفداران بسیاری داشته و دارد.گوشت و حبوبات موجود در آبگوشت به علت داشتن پروتئین و آهن برای افراد لاغر و مبتلایان به کم‌خونی بسیار مفید و تقویت‌کننده سیستم ایمنی بدن است.
آبگوشت بهتر است همراه با سبزیجات و پیاز مصرف شود؛ سبزیجات و پیاز حاوی پتاسیم هستند،که برای مبتلایان به فشار و چربی‌ خون مفیداند؛ افراد دچار این عوارض نباید موقع مصرف آبگوشت به آن نمک اضافه کنند.
 اما خوب است بدانیم که گاهی برخی افراد،باید از خوردن این غذا پرهیز کرده یا میزان آن‌را کاهش دهند. این غذا مقوی و سنگین است بنابراین باید در وعده ناهار خورده شود؛ افرادی که دچار ضعف معده هستند باید پس از صرف آبگوشت یک استکان از ترکیب عرقیجات زیره و زنیان مصرف کنند؛ این عرقیجات علاوه بر این‌که نفخ و باد شکم را از بین می‌برند به هضم غذا هم کمک می‌کنند.مبتلایان به نقرس بهتر است این غذا را استفاده نکنند و در صورت مصرف حتماً مقداری سماق و آبغوره به آن بیفزایند.
مبتلایان به بیماری‌هایی مانند تیروئید، چربی و فشارخون خیلی بالا، اختلالات قلبی و عروقی، سنگ کلیه اگزالاتی، میگرن و پارکینسون باید در مصرف این غذا احتیاط کنند؛ اشخاص سوداوی مزاج هم بهتر است از خیر آبگوشت بگذرند.