ورزش، اسیر سیاسی کاری ها نشود

حدود یک ماه دیگر سیزدهمین دولت جمهوری اسلامی ایران تشکیل خواهد شد و کابینه جدید وظایف خود برای اداره امور کشور در حوزه های مختلف را به عهده خواهد گرفت.



حدود یک ماه دیگر سیزدهمین دولت جمهوری اسلامی ایران تشکیل خواهد شد و کابینه جدید وظایف خود برای اداره امور کشور در حوزه های مختلف را به عهده خواهد گرفت.
یکی از وزارت خانه هایی که دغدغه های جدی برای سکانداری آن وجود دارد، وزارت ورزش و جوانان است که در یک دهه اخیر و از زمان تشکیل شدن آن همواره با مشکلات اساسی مواجه بوده است. از جمله چالش های بزرگ آن، حضور مدیران سیاسی و ناآشنا با حوزه ورزش بوده که به دلیل غریبگی با این فضا از پس پروژه راهبری ورزش برنیامده و رشته های مختلف را دچار مشکل کرده اند. با توجه به تجربه طی شده در یک دهه اخیر این انتظار می رفت که در دولت جدید یک مدیر کاربلد ورزشی هدایت این وزارتخانه را بر عهده بگیرد؛ موضوعی که حتی رئیس جمهور منتخب در زمان تبلیغات انتخابات هم به آن اذعان کرد و در نشست با پیشکسوتان ورزش از لزوم در راس قرار گرفتن یک فرد خبره ورزش در وزارتخانه سخن گفت. اما در روزهای اخیر گزینه هایی برای سکانداری وزارت ورزش مطرح شده که به نظر می رسد سنخیت چندانی با ورزش نداشته و حضور آنها عملا تغییر چندانی در رویه های موجود ایجاد نخواهد کرد.
 باید به این نکته اذعان کرد که مقصود از یک مدیر ورزشی لزوما یک ورزشکار سابق نیست بلکه فردی که تجربه مدیریت کافی و سابقه موفق در عرصه ورزش را هم داشته باشد در این دایره قرار می گیرد.
کم نیستند افرادی که علاوه بر داشتن دانش مدیریت و حتی تسلط بر مسائل اقتصادی، سابقه کار و مدیریت در فدراسیون ها یا باشگاه های مختلف را دارند و می توان از تجربه آنها برای پیشرفت ورزش کشور بهره گرفت. ورزش ایران طی سالیان اخیر به دلیل تنگناهای مالی و همچنین سیاست گذاری های غلط، پسرفت عجیبی داشته؛ طوری که امید چندانی به افتخار آفرینی در المپیک توکیو وجود ندارد.
حتی رشته های مدال آور ایران هم شرایط مساعدی ندارند و این مسائل ایجاب می کند برای جلوگیری از ادامه روند کنونی تغییراتی اساسی در حکمرانی ورزش صورت  پذیرد.
فراموش نکنیم اثراتی که ورزش بر روی جامعه به جای می گذارد، بزرگ و قابل توجه است؛ از تضمین نشاط عمومی و برانگیختگی غرور ملی گرفته تا ظرفیت های بزرگ درآمدزایی همگی از اثرات شگرف ورزش حرفه ای است و به همین دلیل باید پذیرفت که حوزه ورزش محل کسب تجربه برای مدیران نیست.
این قابل قبول نیست که یک مدیر سیاسی و یا فرهنگی که هیچ قرابتی با حوزه ورزش ندارد بر مسند کار بنشیند. باید این انتظار و مطالبه را از رئیس جمهور منتخب داشت تا از گزینه های کاربلد برای وزارتخانه استفاده کند تا ورزش ایران بتواند ظرفیت های خود را شکوفا کند.