نیت از ارائه تسهیلات به مردم چیست؟!

گرفتاری های جامعه در عرصه معیشتی به حدی است که مسئولین باید از اقشار مختلف حمایت و با ارائه تسهیلات مالی به صورت مستقیم و غیرمستقیم از چارچوب زندگی آنها محافظت کند. به همین منظور شاهد طرح هایی در حوزه ودیعه مسکن و وام خرید کالا و ارائه وام های حمایتی از بازنشستگان هستیم که مسئولان این اقدامات را در راستای سیاست های حمایتی خود از اقشار آسیب پذیر تلقی می کنند.
اما مسئله اصلی اینجاست که تسهیلات در نظر گرفته شده، هرکدام دارای شرایط و ضوابطی است که با خواندن آن احساس می شود گویا قصدی برای اعطا وجود ندارد و طرح مذکور صرفاً برای عده ای محدود امکان تحقق دارد و بیشتر برای تبلیغات روانی درحوزه افکارعمومی است.
به عنوان مثال مسئولان از اعطای وام 7 میلیون تومانی برای بازنشستگان خبرمی دهند. بازنشستگان خوشحال به مراجعه به سایت مربوطه برای ثبت نام با شرایطی مواجه می شوند که اساساً امکان دریافت وام به آنها تعلق نمی گیرد. شرایطی همچون اینکه حقوق بازنشستگان صرفاً باید از بانک رفاه باشد، سابقه چک برگشتی نداشته باشند،تاکنون وام دولتی دریافت نکرده باشند،بدهی بانکی نداشته باشند و چندین مورد دیگر که مشابه این موارد است.
یا درمورد گرفتن وام ودیعه مسکن داشتن دو ضامن با نامه کسرازحقوق و ارائه گواهی درآمدی از یک نهاد دولتی و رسمی، بعضاً گرفتن سفته به ازای مبلغ وام و...
البته فراموش نشود که تمام این تسهیلات با سودهای مشخص شده بانکی از مردم اخذ می شود و هیچ منتی برسر مردم نیست. چرا که اگر وامی هم داده
می شود، اصل و سودش از مردم پس گرفته می شود. اما نکته اصلی اینجاست که آیا اینگونه طرح ها قرار است برای حمایت از اقشار ضعیف همچون بازنشستگان باشد یا قرار است ماراتنی از شرط و شروط های مالی و بانکی باشد که هرکه توانست به خط پایان آن برسد به عنوان جایزه این وام را دریافت کند؟!