تکراری تلخ اما ضروری درمورد دارو

این چندین بار است که طی دو هفته اخیر درمورد مسائل و مشکلات مربوط به حوزه دارو پرداخته ایم. اما هر روز در مراودات روزانه شاهد بیان نگرانی ها و مشکلات بیماران درمورد داروهایشان هستیم.
مسئله ای که موجب اختلال در روند درمان برخی بیماران گردیده و حتی درمان آنها را متوقف و عوارض بیماری درآنها بیشتر شده است.
برای نمونه بیماران اعصاب و روان و آنها که دچار پارکینسون هستند از داروهای خاصی استفاده می کنند که تماماً وارداتی است و به سبب
حساسیت های عصبی نسبت به تاثیر دارو، نمی توانند مشابه آن قرص یا شربت را استفاده کنند.کما اینکه این قبیل بیماری ها را نمی توان همچون سرماخوردگی حساب کرد و داروهای مشابه فراوانی برای درمان آن متصور بود.
برخی از این بیماران داروهایشان درحال اتمام است و همین مسئله موجب استرسشان گردیده و برخی هم که دارو را پیدا نمی کنند دچار تشدید عوارض شده اند و سلامتشان درخطر است. متاسفانه در گشت و گذارها در داروخانه ها این داروها نایابند اما از طریق مجازی بعضاً پیدا می شوند ولی قیمتی ده برابر و بیشتر از قیمت عادی دارد.
دارو برای برخی بیماران همچون کپسول اکسیژن در زیر آب برای غواص است.اگر دچار کمبود شوند حیاتشان به مخاطره می افتد. حال چه برسر گرانی و چه برسر نایابی آن دچار مشکلات فراوان می شوند. همچنین دارو مثل گوشت و مرغ نیست که مردم را به کاهش مصرف و یا نخوردن توصیف کنیم،چرا که اگر بیمار دارویش را تامین نکند نمی تواند زندگی عادی داشته باشد. باردیگر ازمسئولان در این حوزه تقاضا داریم کمی به فکر نگرانی ها و مشکلات بیمارانی باشند که داروهای خاص استفاده می کنند.