یارانه های مجازی، معایب و محاسن

سال های گذشته خاطرمان هست که صف های مرغ در میادین مختلف میوه و تره بار و مرغ فروشی ها چه صحنه هایی را رقم زد که سوژه رسانه های خارجی گردید. صف هایی که در اوج کرونا شکل می گرفت تا مردم بتوانند دو عدد مرغ را با قیمت دولتی بخرند و قدری در کاهش هزینه های معیشتی صرفه جویی کنند. اینکه چه تعداد از آنها که در صف های مرغ مبتلا به کرونا شدند و چه تعداد از آنها جان خود را از دست دادند،آماری در دست نیست. اما هرچه بود در شأن مردم ما نبود که بخواهند اینگونه به زحمت بیفتند.
مسئولان مدام از تأمین چند برابری مرغ و تخم مرغ و واردات
محموله های بزرگ از کشورهای همسایه خبر می دادند اما آنچه تغییر
می کرد تنها تابلوی قیمت ها بود که مدام افزایش می یافت. امروز با یک راهکار ساده از سوی تیم اقتصادی کشور عرضه مرغ و تخم مرغ و دیگر اقلام تنظیم بازاری همچون برنج و روغن در سامانه "بازرگام" صورت می گیرد و افراد براساس اطلاعات هویتی و شماره تماس خود می توانند اقلام را بدون هرگونه دردسر و ایستادن در صف های طولانی، درب منزلشان تحویل بگیرند.
جدای از اینکه این اقدام را باید قدر دانست،اما نکته دیگری وجود دارد و آن عدم دسترسی و توانایی برخی اقشار جامعه به فضای مجازی و کسب نیازهای خود از این سامانه و دیگر نمونه های مشابه است. امروز بسیاری از سرپرستان خانوار که بازنشست هستند و اقشار پیر جامعه که حتی قادر به استفاده از گوشی های هوشمند نیستند و یا اقشار ضعیف که از داشتن گوشی های هوشمند محروم هستند، از این تسهیلات خدماتی دولت
بی بهره می مانند و مجبورند نیازهای معیشتی خود را همچون گذشته تامین کنند.
قطعاً محاسن و بهره مفید این دست سامانه ها برای عموم به قدری هست که از آن دفاع کرد،اما بازهم می توان با کاهش تقاضای حضوری سهمیه ای را برای این قبیل افراد اختصاص داد که آنها نیز بتوانند از این اقلام معیشتی با نرخ دولتی بهره مند شوند و باری از هزینه های آنها کاسته شود.
نکته دیگر اینکه با توجه به آزمون قابل قبول این سبک مدیریتی با بهره گیری از توان سامانه های مجازی،ضروریست تا زیرساخت های فنی برای این سایت ها را افزایش دهیم.چرا که به سبب حجم بالای تقاضاها بسیاری از افراد هنوز نتوانسته اند در این بخش ثبت نام و از مزایای آن بهره مند شوند.
همچنین باید از الگوی کنونی عرضه خدمات که به حذف دست
واسطه ها و فرصت طلبان منجر شده، باید در دیگر بخش های خدماتی استفاده کرد و مردم را با تسهیلات مستقیم مورد حمایت قرار داد.
تجربه نشان داده که اگر یارانه ها و تخفیفات در حوزه های مصرفی مردم به دست توزیع کنندگان و یا فروشندگان نهاده شود، بدون شک واسطه گرها به آن نفوذ می کنند و سهم مردم ضعیف به جیب کسانی
می رود که از رانت ها و نفوذهای سیستمی استفاده می کنند.
امروز دولت در حوزه های بسیاری همچون آموزش،درمان،معیشت و خدمات مختلف رسمی یارانه اختصاص می دهد.اما دراکثر موارد این یارانه در زندگی مردم تبلور نمی یابد و اثرش محو می شود. اما قطعاً با سپردن بدون واسطه این یارانه ها به مردم می توان امیدوار بود که وضعیت زندگی و معیشتی جامعه از وضعیت کنونی خارج شود و کمی ترمیم پیدا کند.