چرا كابوس مي‌بينيم؟

اغلب ما كابوس را تجربه كرده‌ايم، خواب‌هاي ترسناك و يا دردناكي كه باعث شده نيمه‌شب با ترس و وحشت و عرقريزان از خواب بپريم، نگاهي به دور وبرمان بيندازيم و از اين‌كه همه‌چيز خواب بوده، نفس راحتي بكشيم. گاهي كابوس‎هاي ما معنادار هستند، شايد به دليل استرس‎ها و اضطراب‎هايي كه در طول رو تجربه مي‎كنيم ممكن است دچار چنين اختلال ترسناكي در خواب شويم. اما محققان درباره كابوس چه مي‎گويند؟
بعضی از محققان رویاهای منفی یا کابوس را «تمرین تهدید» می‌نامند، جایی که تهدیدهای احتمالی را که در زندگی واقعی ممکن است با آن‌ها روبه‎رو شویم تکرار می‌کنیم. محققان دیگر می‌گویند مردم در حال وقوع حوادث ناراحت کننده روز هستند. بیشتر کابوس‌های متنوع مربوط به استرس است.
با این حال، اگر کابوس‌هاي خاصي مدام تکرار شوند، فرد ممکن است دچار اختلال کابوس (که قبلاً اختلال اضطراب رویایی بود) باشد. کابوس‌ها در بین دختران بیشتر از پسران هستند، که وقایع زندگی آن‌ها قبل از
 ۱۰ سالگی شروع می‌شود.کودکان و نوجوانان تمایل به تجربه بیشتر کابوس دارند و فرکانس آن در بزرگسالان کمتر است. در حدود نیمی از جمعیت بالغ به نسبت، کابوس‌ها را تجربه می‌کنند.
چرخه بدن طی مراحل مختلف خواب، از خواب سبک گرفته تا خواب عمیق REM اتفاق می‌افتد. خواب REM از طریق سیگنال‌های pons، که در پایه مغز قرار دارد اتفاق می‌افتد؛ جایی که سیگنال‌های مربوط به خواب REM منشا می‌گیرد و سیگنال‌های نخاع خاموش می‌شوند.به همین دلیل بدن هنگام خواب عمیق حرکت نمی‌کند. اما اگر pons این سیگنال‌ها را خاموش نکنند، فرد ممکن است رویای خود را از نظر جسمی اجرا کند. این مشکل معروف است به اختلال رفتار خواب REM. به‌عنوان مثال اگر فرد در کابوس در حال دویدن باشد، ممکن است به معنای واقعی کلمه شروع به دویدن کند.
علائم و نشانه‌های کابوس‌ها عبارتند از: تکرار رؤیاهای طولانی، کاملاً بی‌روح و به یاد ماندنی که معمولاً تلاش‌هایی را برای جلوگیری از تهدید برای بقا، امنیت یا یکپارچگی جسمی انجام می‌دهند و عموماً در نیمه دوم قسمت اصلی خواب اتفاق می‌افتد. کابوس‌ها ممکن است با وقایع آسیب‌زا یا نامطلوب، خواب نامنظم، کمبود خواب و تأخیر جت (Jet Lag) افزایش یابد. حدود يك درصد از بزرگسالانی که کابوس‌های مکرر را تجربه می‌کنند، ممکن است از خواب جلوگیری کنند و باید به دنبال کمک باشند.