وامی که کسی نمی تواند از آن استفاده کند؟!

طی دهه های اخیر مسئله مسکن جزو دغدغه های مردم بوده و معمولاً هر دولتی که روی کار آمده است یکی از شعارهای خود را حول این محور قرار داده است. از "مسکن مهر" گرفته تا طرح "مسکن ملی" و هم اکنون بحث
"نهضت ملی مسکن"، همگی با ادعای خانه دار کردن اقشار ضعیف و متوسط جامعه و رهایی مردم از زیربار فشار اجاره مسکن شروع به کار کرده اند و تاحدی در مسیر هدف پیش رفته اند اما هیچ یک به طور کامل و به صورت معقول نتوانستند نیاز مردم و رضایت آنها را تأمین کنند.
در همین راستا اخیراً در مورد اعطای تسهیلات اختصاصی برای تأمین مسکن به مردم گفته شده است که مبلغ 450 میلیون تومان وام برای شهرتهران به صورت پلکانی با اقساط 5 میلیون و 600 هزارتومان در نظرگرفته شده است.
اینکه آیا می توان با چنین مبالغی هزینه های ساخت مسکن در شهر تهران را تأمین کرد یا نه مورد بحث نیست. بلکه موضوع اصلی این است که مگر مسئولان کشور از میزان درآمد و حقوق شاغلین در وضعیت فعلی کشور مطلع نیستند؟! کدام کارگر و کارمندی می تواند ماهانه حدود 6 میلیون تومان صرفاً برای قسط مسکن خود پرداخت کند؟!
شاید نرخ این تسهیلات و مبلغ آن و از همه مهمتر خرید خانه با این شرایط یک فرصت عالی باشد، اما این شرایط ایده آل قطعاً برای کسانی مناسب است که حداقل در ماه 10 تا 12 میلیون تومان درآمد داشته باشند و نیمی از آن را برای قسط مسکن اختصاص دهند. لذا این گونه برنامه ریزی ها نمی تواند جامعه هدف که همان اقشار ضعیف و متوسط جامعه می باشند را یاری دهد. باید فکری اساسی کرد...