چرخه مدیریت غذایی را رها کرده ایم

اهمیت سلامت غذایی برای جوامع امروزی به صورت یک علم درآمده و برای آن متولیانی در نظرگرفته می شوند تا طی آزمایشات دقیق میزان عناصر موجود در مواد را مشخص کنند تا سلامت  انسان ها به خطر نیفتد. چرا که بی توجهی به هریک از این عناصر تبعاتی در پی خواهد داشت که امروز آثارش در گسترش انواع سرطان ها و بیماری های کلیوی و عروقی نمود پیدا کرده است. این مسئله تا حدی اهمیت دارد که بی توجهی به آن قادر است نسلی از جمعیت کشور را به لحاظ ژنتیکی و خصوصیات فیزیکی تحت تاثیر قرار دهد.
به همین سبب شاهد بازگشت محصولات کشاورزی ایرانی از سوی کشورهای خریدار بودیم. محصولاتی همچون کیوی،سیب زمینی،فلفل دلمه ای و برخی دیگر از انواع محصولات کشاورزی به سبب نداشتن استانداردهای لازم به لحاظ داشتن تعادل عناصرغذایی و برخی به سبب میزان بالای سموم و آفتکش ها در محصول مورد تایید آزمایشگاه های مواد غذایی قرار نگرفتند و مرجوع شدند.
حال سئوال اینجاست که این محصولات مرجوع شده آیا معدوم شدند؟! قطعاً جواب خیر است و می توان با مشاهده افزایش میزان عرضه و کاهش قیمت برخی از این محصولات به این ادعا صحه گذاشت که این محصولات درحال مصرف شدن در میان خانواده های ایرانی است.
اما پرسش اینجاست که چرا باید محصولات کشاورزی ما چه برای مصرف داخلی و چه برای صادرات، از استاندارهای کافی برخوردار نیستند و نهادی به امورات آنها رسیدگی و نظارت ندارد. این
آلودگی ها منشأ مستقیم و غیر مستقیم دارند. در آلودگی مستقیم باید به استفاده بیش از حد کشاورزان از برخی سموم و مواد شیمیایی جهت
زودرس شدن محصول و یا درامان بودن از آفات طبیعی اشاره داشت. در این مورد باید به عدم آگاهی و دانش کشاورزان اشاره داشت که بعضاً اطلاعی از طریقه و میزان مصرف ندارند.
در بخش دیگری از این مصرف سموم باید به استفاده از
مواد شیمیایی و کودهای غیر استاندارد و بی کیفیت اشاره داشت که با قیمت پایین و بعضاً قاچاق و تاریخ گذشته در بازار موجود است و نظارتی بر این امور به طور جدی اعمال نمی شود.
اما در روش غیر مستقیم مسموم شدن این محصولات باید به آلودگی آبیاری اشاره کرد. امروزه به سبب کم آبی های رایج در سراسر کشور شاهدیم که برخی از منابع آب کشاورزی با آب های آلوده از مصارف خانگی و صنعتی مخلوط می شود و فعل و انفعالات شیمیایی در خاک و محصول ایجاد می کند. در همین رابطه باید به آلوده شدن آب های زیر زمینی به سبب رها سازی پس آب های صنعتی و
عدم مدیریت صحیح فاضلاب نیز اشاره داشت.
با این اوصاف ابتدا جای بسی تأسف است که این محصولات مرجوعی معدوم نشدند و دوم اینکه اگر دستگاه های مسئول وظیفه خود در نظارت و مدیریت امنیت و سلامت غذایی را جدی نمی گیرند، ضروری است تا تشکل های مردمی و فعالان عرصه محیط زیست به این عرصه ورود کنند تا تبعات منفی ناشی از این بی توجهی در میان نسل امروز و فردای کشور اختلال ایجاد نکند.