یک مار زنگی

تیم فوتبال فوتبال پرسپولیس در هفته بیست و یکم  رقابت های لیگ برتر در آبادان میهمان تیم صنعت نفت آبادان بود که در پایان با 2 گل بازی را به حریف خود واگذار کرد .
از لحظه ای که سوت پایان بازی زده شد ، تا همین حالا در خصوص دلایل شکست پرسپولیس بسیار گفته و نوشته شده است .
به عنوان مثال ، برخی نوشته اند :
باز هم علیرضا منصوریان به کمک تیم سابقش آمد و با بردن پرسپولیس، اختلاف قرمزها را با استقلال به 6 امتیاز رساند.
یا اینکه عده ای می گویند :
پرسپولیس بیشتر از آنکه به منصوریان و صنعت‌نفت ببازد به حامد لک و قدرنشناسی مهاجمانش باخت. عقب افتادن جلوی تیم‌های منصوریان، یعنی دردسر. دردسری که همین نیم‌فصل اول، استقلال در آبادان طعمش را چشید و صابونش قبلا به تن پرسپولیسی‌ها هم خورده بود. حال در این وضعیت اشتباهی نظیر آنچه حامد لک انجام داد آن هم در این مقطع از فصل و در زمانی که کوچکترین فرصتی برای جبران اشتباه وجود ندارد نمی‌تواند قابل بخشش باشد.
اما واقعیت چیز دیگری است :
این قبول که حامد لک مثل هر بازیکن دیگری اشتباه داشت .
و این هم پذیرفتنی است که تیم صنعت نفت در بستن روزنه ها و بازی تدافعی تقریبا خوب بود .
اما آنچه که پرسپولیس را از پیروزی دور کرد ، وجود یک شکارچی ماهر و گلزن قهار در مقابل دروازه صنعت نفت بود.
در این بازی رامین رضاییان تا توانست در همان نیمه اول ارسال‌های حرفه‌ای و دقیق در دهانه دروازه صنعت‌نفت فرستاد که فقط یک ضربه برای گل کردن هر کدام کافی بود. اما دریغ از یک مهاجم سرزن و تمام کننده .
البته به سبک و نوع بازی پرسپولیس تا قبل از دریافت گل دوم ایراد زیادی نمی‌توان گرفت. پرسپولیس خوب توپ را جلو برد، خوب فضا ساخت و خوب هم موقعیت خلق کرد و البته قدر موقعیت‌هایش را ندانست. اما از هوشمندی و بازی خوانی
علیرضا منصوریان در نیمه دوم هم نمی‌توان گذشت که به‌خوبی کناره‌ها را بست و تیمش را جلوتر برد و از فشار نیمه اول پرسپولیس کاست. با پرس بیشتر از جلو هم روند بازیسازی شاگردان گل محمدی تا حدودی مختل شد و هم با چند بار گرفتن توپ از بازیکنان تکنیکی پرسپولیس، روحیه شاگردان منصوریان و جسارت‌شان بیشتر شد. گل دوم صنعت‌نفت را باید به حساب همین تزریق جسارت به ذهنیت بازیکنان صنعت‌نفت گذاشت.
باخت به صنعت‌نفت شاید تاوانی در حد از دست رفتن لیگ بیست و یکم برای پرسپولیس داشته باشد. پرسپولیسی که امسال سهل‌انگارانه‌تر از فصول قبل بازی می‌کند و حتی با وجود یک شکست تا قبل از بازی صنعت نفت، باز اطمینان خاطری که در سال‌های اخیر به هوادارانش می‌داد؛ نتواسته احیا کند. با این حال، دربی پایان سال با هر نتیجه‌ای جز برد شاگردان گل‌محمدی در حکم باخت برای پرسپولیس است. این بار منصوریان برخلاف لیگ پانزدهم زودتر دست به‌کار شد و به کمک آبی‌ها آمد ولی این بار برخلاف 6 سال قبل، فرصت بیشتری برای جبران است. آن هم با بردن نباز‌ترین استقلال تاریخ لیگ برتر که بردنش به همت و تلاش و تاکتیکی فراتر از لیگ برتر ایران نیاز
 دارد.
و در آخر اینکه :
پرسپولیس این روزها و به ویژه در بازی با صنعت نفت یک مار زنگی، کم داشت و کم دارد .