برای مطرح شدن راه های دیگری هم هست

گویا عادتی سنتی است که ما در هر موضوعی بیشتر از اصل و ماهیت ماجرا،سر در حواشی داشته باشیم و اگر هم حواشی متصور نیست برای آن حاشیه بسازیم!. بحث فوتبال و حضور ایران در جام جهانی و همگروه شدن با انگلیس و آمریکا و یک تیم از اروپا اساساً موضوع خاصی نیست و تنها یک رویداد ورزشی است که می توانست به نحو دیگری رخ دهد و قرعه های مختلفی برای کشورها رقم بخورد.
اینکه ما رویکردی طنز برای این قرعه داشتیم کمی قابل پذیرش است، اما اینکه این طنزها را به وادی رسمی و جدی و تریبونی همچون مجلس شورای اسلامی بکشانیم واقعاً تامل برانگیز است. اینکه بگوییم "همگروهی با استکبار جهانی و روباه پیر را به فال نیک می گیریم" یعنی چه؟! اصلاً این موضوع چه ارتباط به تریبون رسمی مجلس دارد.
آیا متوجه هستیم چه می کنیم و یا صرفاً از سر مطرح شدن و یا دیده شدن چنین واکنش هایی را از خود بروز می دهیم. با پاشیدن رنگ و لعاب سیاسی با این ادبیات چه دستاوردی برای فوتبال یا حتی سیاست خارجی کشور خواهد داشت. برای کشور حاشیه بی ارزش درست می کنیم که چه شود؟!
وقتی شما از تیم ملی آمریکا به عنوان استکبارجهانی و از تیم ملی انگلیس به عنوان روباه پیر یاد می کنید، اگر در میدان مسابقه از آنها شکست بخورید(که احتمالش زیاد است) باید چنین تعبیر کنیم که جمهوری اسلامی ایران در مقابل استکبار جهانی یا روباه پیر شکست خورد؟!
شما را به خدا کمی منطقی رفتارکنید. این ملت دچار تب بحران
شده اند لطفاً اگر دلسوز هستید مرهمی براین درد باشید و وظایفتان برای خدمت به کشور را انجام دهید.