اگر آینده کشور اهمیت دارد،ترکیه را متوقف کنید

متاسفانه مضاف بربحران و تنش های آبی که در داخل کشور شاهدش هستیم،نوعی بی توجهی نسبت به این بحران در ابعاد خارجی درحال وقوع است. موضوعی که با توجه بحران کم آبی و خشکسالی در خاورمیانه،
می توان از یک بحران آبی به "جنگ آبی" ختم شود و کلید بسیاری از ناامنی های اجتماعی در میان کشورهای منطقه زده شود. چرا که منابع آب شیرین دنیا بسیار کم و جنگ آب در آینده ای نه چندان دور اجتناب‌ناپذیر است.
از سال 2014 بحران آبی به ویژه در غرب آسیا و میان ایران،سوریه،عراق و ترکیه افزایش یافته است. رودهای مشترکی که دراین سه کشور به صورت
سه گانه و دوگانه جریان دارد، مسئله ای است که موجب نارضایتی دیگر همسایگان را به وجود آورده است. عراق از ایران به سبب کم شدن ورودی آب دجله و فرات گلایه و شکایت دارد، ایران از ترکیه به سبب پروژه های سدسازی روی رودهای یاد شده و البته رود ارس گلایه دارد. سوریه نیز که همچون فرزندی بی صاحب است و هرکه هرطور که دلش می خواهد با آن رفتار می کند.
آب رود فرات از سوریه شروع می‌شود، به ترکیه می‌رود در آخر وارد ایران می‌شود. هر کشوری مقدار مشخصی از این آب سهم دارد، اما ترکیه چراغ خاموش و محرمانه درحال احداث پروژه عظیم سدسازی روی رودهای مشترک می باشد که مهمترین آن پروژه "داپ" می باشد که بر روی
رود ارس زده شده است.
در حالیکه پروژه داپ تاثیر اساسی روی کشور ما دارد و به ویژه در شمال غرب ایران خطر جدی ایجاد می‌کند اما رییس جمهور ترکیه در جلسه‌ای با رئیس دولت دوازدهم گفته بود که ترکیه از این سد‌ها برای تولید برق آبی بهره‌مند خواهند شد درحالی که گزارش‌ها و مشاهدات کارشناسان غیر از این را اثبات می کند. گزارش مقامات مسئول کشورمان در آذربایجان‌غربی از ایجاد یک خط انتقال از این سد‌ها به شرق ترکیه حکایت دارد که در این صورت چهار استان ایران تحت تاثیر کم آبی ناشی از احداث این سد‌ها خواهد شد!. احداث این سد می‌تواند حتی آب شرب شمال شرق کشور را دچار مشکلات اساسی کند و همچنین مشکل ریزگرد‌ها را هم به وجود بیاورد.
ترکیه حق‌آبه ایران را استفاده(تصاحب!) می‌کند اما مسئولان هنوز موضع‌گیری درستی در این باره اتخاذ نکرده‌اند و سیاست‌های منفعلانه در پیش گرفتند. درهمین حال طی این سال ها آنکارا و بغداد مذاکراتی درباره حق‌آبه عراق با یکدیگر داشتند اما ایران به بهانه برگزاری
انتخابات های مختلف ریاست جمهوری و مجلس چندین بار این نشست را به تعویق انداخته است!.
شکی وجود ندارد که اردوغان با سیاستی منفعت طلبانه ابایی از تشدید خشکسالی در ایران و عراق ندارد و حتی می تواند جزو برنامه بلندپروازانه وی در تحقق امپراطوری عثمانی باشد. اما این توهمات ذهنی باید با ورود جدی و فعالانه مسئولان کشورمان در وزارت خارجه و طرح بحث در مجامع بین المللی، از بین برود و حق آبه ایران از رودهای مشترک مورد پذیرش ترکیه قرار گیرد.
البته می دانیم که در این قضیه نیز حکایت نوشدارو پس از مرگ سهراب تداعی خواهد شد، اما باز اگر یکی از مسئولان نیز این کلام را بخواند و بشنود شاید ترتیب اثری داده شود. خطر فراتر از حفظ روابط دیپلماتیک و حسن تعاملات سیاسی است. بحث برسر حیات میلیون ها انسان و حفظ یک تمدن در غرب و شمال غربی کشور درمیان است. اگر امروز نتوانیم با مذاکره و معاهده حق آبه خود را تثبیت کنیم،مشخص نیست فردا روزی بتوانیم حتی با سلاح و گزینه نظامی دریچه های سدهای ترکیه بر روی رودهای مشترک رابازنگه داریم!.