برای آزادسازی قیمت ها عجله کردید

شکی وجود ندارد که در عرصه های مختلف چه از بابت خوراک و چه از باب مصرف انرژی اشکالات فراوان در زنجیره تولید و توزیع و مصرف وجود داشته و آمارها نشان می دهد که الگوی مصرف بعضاً به اندازه کل اتحادیه اروپا و یا به اندازه کل کشورهای منطقه بوده است.
این گزاره را می پذیریم و حرفی دراین نیست که بالاخره باید این الگوها اصلاح شود و روزی به سمت استاندارد سازی این چرخه معیوب برویم.
اما رفتن به سمت اصلاح این الگو که قریب به نیم قرن زمان برده و ما طی این سال ها فقط بر عمق این الگوی نامناسب با دادن یارانه های آشکار و پنهان افزوده ایم، کاری بسیاری حساس و زمان بر به نظر می رسید که مسئولان طی دو شب آن را کلید زدند و اجرایش را آغاز کردند.
هنوز یک هفته از اجرای این برنامه نگذشته است که قیمت ها از بند نظارت ها و کنترل های نصفه و نیمه خود را رها کرده اند و به هر سمت و سویی که بخواهند می تازند. قیمت گوشت و مرغ و روغن و لبنیات و تخم مرغ به یکباره منفجر شد و قیمت ها سر به فلک گذاشت به گونه ای که اقشار مختلف مردم دچار ترس و اضطراب شده اند!
دیدن تصاویر(بعضاً ساختگی و مربوط با سال های قبل) هجوم مردم به فروشگاه ها و جمع کردن مواد خوراکی از طبقه های غرفه مواد غذایی و پروتئینی که از رسانه های فارسی زبان و در فضای مجازی دست به دست می چرخد، همگان را در این بهت ترس آور فرو برده که چه شده و چرا به یکباره کشور در چنین دلهره و اضطرابی فرو رفته است.
البته مردم حق دارند که بترسند چرا که خرید روغن مایع یک لیتری 60 هزارتومانی و مرغ کیلویی 60 هزارتومان و پنیر 40 هزارتومانی و... با حقوق 5 میلیون تومانی ترس آور که هیچ ویران کننده است!.
مسئولان متاسفأنه در پاسخ به این نگرانی های مردم سکوت کرده اند و فقط بر لزوم این جراحی اقتصادی برای سلامت کشور تاکید دارند.
اما این جراحان گویا فراموش کرده اند که قبل از شروع عمل بیمار به آن داروی بیهوشی بزنند تا بیمار درد تیغ جراحی را متوجه نشود!.
مردم را با سونامی گرانی ها مواجه ساخته ایم درحالی که هیچ مسکن و آرامبخشی به آنها نداده ایم که بتوانند فشار این گرانی ها را تحمل کنند. به خیال خود 300 تا 400 هزارتومان یارانه به آنها می دهید و مشکلاتشان حل می شود؟! یارانه ای که برای خرید دو قلم از این اقلام آزاد شده کافی نیست.
چرا که گرانی ها تنها به همین چند قلم کالا محدود نشده و تمامی کالاها به تبعیت از این آزادسازی قیمت ها خود را محق به افزایش قیمت می دانند.
این چه مدل برنامه ریزی است که در ازای آزادسازی قیمت ها و ساماندهی بخش هزینه ها، تاملی در بخش درآمدها نداریم. مگر
می شود یک کارگر و کارمند را که در خوش بینانه ترین حالت ماهانه
5 تا 6 میلیون درآمد دارند را در چنین فضایی به بهانه جلوگیری از قاچاق آرد و بهینه سازی الگوی مصرف و واقعی سازی یارانه ها رها کرد و انتظار داشته باشیم آب از آب تکان نخورد. اگر انتظار دارید که مردم با این مبلغ درآمد هزینه های خود را اداره کنند بهتر بود به صورت آزمایشی جمعی از مدیران و مسئولان تیم اقتصادی کشور را برای یک ماه با این مبلغ درآمد و با هزینه های افزایش یافته امتحان می کردید تا ببینید امکان تأمین کرایه خانه،هزینه های تحصیل،هزینه های درمان،هزینه اینترنت و کرایه تاکسی و اتوبوس و اصلاً تهیه سه وعده غذا در روز را دارند یا خیر؟!
واقعا جملات و کلمات یاری نمی کنند که این درد و واماندگی مردم را در این فضای آشفته بیان کنیم اما از سر خواهش و التماس انتظار داریم مسئولان کمی به فکر حال و وضعیت مردم باشند...