تحریم پتروشیمی ما را شگفت زده نکرد، اما...

به نظر تحریم دیگری باقی نمانده که آمریکا علیه منافع اقتصادی کشورمان اعمال نکرده باشد. این بار نیز برخی شرکت ها در حلقه فروش پتروشیمی ایران توسط وزارت خزانه داری آمریکا مورد محدودیت های یکجانبه قرار گرفت. شاید این دست تحریم ها به عنوان تنها گزینه های باقی مانده آمریکا برای فشار به ایران قلمداد شود اما گستردگی و عمق فشارهای تحریمی به قدری است که این مسائل دیگر کسی را شگفت زده نمی کند.
اما واقعیت این است که تمامی مراکز و منافذ اقتصادی کشور جهت حیات عادی بسته شده است و حتی مسیر دور زدن تحریم ها نیز به شدت محدود و پرهزینه شده است. به خصوص از زمانی که روس ها نیز به لیست تحریم های جهانی اضافه شده اند، بازار و فرصت های پنهان برای فروش اقلام ایرانی از نفت و گاز گرفته تا محصولات کشاورزی کوچک تر شده است.
درحال حاضر  بیشتر این بن بست ها با مذاکرات هسته ای و برجام
گره خورده است. این گره خوردگی به معنای گذاشتن تمام انرژی در سبد سیاست خارجی نیست، اما می بینیم که بدون آن نیز نمی توان ادامه داد و اگر شرط کافی نباشد اما شرط لازم در جهت تحقق برنامه های اقتصادی و حرکت عادی کشور بر مدار توسعه می باشد. بسیار دشوار است که در بن بست اقتصادی و تحریم های همه جانبه چشم انداز اقتصادی ترسیم کرد و انتظار داشت به راحتی برنامه ها محقق گردد و اهداف دست یافتنی گردند.
بعید به نظر می رسد بتوان  کشوری یافت که در محدودیت و تحریم رشد و توسعه پیدا کند. اگر هم توفیقی بوده باشد در قیاس با دیگر کشورها بسیار ناچیز است. درحال حاضر می بینیم که لابی صهیونیستی با فشار بر دولت بایدن و دیگر کشورهای مذاکره کننده مانع از رفع تحریم ها
می شوند و درصدد تا برجام پایدار نماند و ایران در همین وضعیت تحریم و با فشار بیشتری ادامه دهد.
آمارها موجود است پس از امضای برجام و رفع تحریم ها رونق اقتصادی به کشور بازگشت. بازار ارز برای مدت ثبات یافت، شرکت های خارجی برای سرمایه گذاری وارد کشور شدند، تورم در برهه ای تک رقمی شد و نرخ رشد اقتصادی از طراز منفی به 4 درصد رسید. این آمارها همه موجود است لذا باید توجه داشت که می توان بار دیگر زمینه رفع تحریم ها را فراهم کرد و شرایط کشور را از این وضعیت خارج ساخت.
مسلماً رفع تحریم ها جانی تازه به اقتصاد و توان کشور در عرصه های مختلف خواهد بخشید. این زمینه افزایش قدرت ایران را شامل خواهد شد و می توان انتظار داشت با دستی پر تر و پشتوانه ملی قوی تر در سایر مسائل مورد مناقشه و بهانه جویی های واهی حضور پیدا کرد.
اما فشار تحریم ها علیرغم دروغگویی های غرب که هر روز بر وسعت آن افزوده می شودوضعیت کنونی فقط و فقط مردم را دچار ضعف و اضمحلال کرده است.
ناگفته نماند که هرآنچه امروز می بینیم و به عنوان معضلات کشور شناخته می شود یک سر آن به بحث تحریم ها بر می گردد. واقعاً میزان مقاومت و تحمل مردم در برابر فشار های اقتصادی رمقی در آنها باقی نگذاشته  است و دیگر تابی برای تحمل فشارها مضاعف  باقی نمانده است. نباید اجازه داد این فشارها انسجام ملی و اجتماعی کشور را از هم
 بپاشاند.