غافلگیری ما در برابر سیل طبیعی است!

وقتی ملتی مدام تحت فشار و آسیب از جهات مختلف باشد و از داخل و خارج دچار آفت های آسیب رسان باشد خواسته یا ناخواسته به دنبال مقصرین وضع موجود می گردد و در این تشخیص "توهم توطئه" بیش از هر گزینه دیگری دلنشین و پذیرفتنی است.

غافلگیری ما در برابر سیل طبیعی است!

 

 

وقتی ملتی مدام تحت فشار و آسیب از جهات مختلف باشد و از داخل و خارج دچار آفت های آسیب رسان باشد خواسته یا ناخواسته به دنبال مقصرین وضع موجود می گردد و در این تشخیص "توهم توطئه" بیش از هر گزینه دیگری دلنشین و پذیرفتنی است.
شاید در مسائل سیاسی و اقتصادی و نفوذ فرهنگی توهم توطئه و
 دست های پشت پرده داخلی و خارجی توجیه عقلانی و پذیرش عمومی داشته باشد اما در مسئله بحران ها و بلایای طبیعی نمی توان چنین
مسئله ای را پذیرفت.در مورد سیل های اخیر که در سراسر کشور موجب خرابی و ویرانی گردیده و به جان و مال مردم آسیب رسانده است، گفته می شود بارور سازی نادرست ابرها توسط برخی کشورهای خارجی در ایران، شاهد بارش های این چنینی و تخریب های گسترده بوده ایم.
این در حالی است که در کشورمان از دیرباز وقوع سیل و بارش های موسمی درفصل گرما امری سابقه دار بوده و هست.
هنوز سیل سال ۱۳۶۷ تجریش را از یاد نبرده ایم و طغیان رودخانه کن همه ساله در تهران و حومه حادثه آفرین بوده است. پس از آن سیل عظیمی که در قم رخداد و پس از آن در شیراز که مردم و ماشین هایشان را به یکباره در خود بلعید و نمونه های بسیار دیگر که هرکدام بیانگر سیل خیز بودن اقلیم کشور می باشد اما چون در سال های قبل امکانات ضبط و پخش آن به صورت تصویری و فردی وجود نداشت انعکاس کمتری پیدا می کرد.
اما حرف برسر غافلگیری های چندین باره ما در برابر بلایای طبیعی است. هربار باید به گونه ای در برابر این حوادث قربانی بدهیم و آثار تخریب آن تا سال ها باقی بماند. در زمستان درگیر زلزله در غرب کشور هستیم و تابستان درگیر سیل در مناطق مرکزی و جنوب شرق خواهیم بود!
اینجا دیگر توهم توطئه مصداق عینی انحراف و کج اندیشی و بعضا فرافکنی از سو مدیریت های مسئولان است.
کشورهای زیادی وجود دارند که از ایران زلزله خیزتر و سیل خیزترند، اما با بهره گیری از توان علم و فناوری و برنامه ریزی حساب شده جلوی این آسیب ها را گرفته اند و میزان خسارات را به حداقل رسانده اند.
ایجاد مسیل های مناسب و جاگذاری صحیح آنها با اصول مهندسی قادر است سیل هایی عظیم تر و وسیعتر از سیلاب امام زاده داود و دماوند و اصفهان و زاهدان را کنترل و هدایت کنند. امروزه بهره گیری از توان مهندسی در کنترل سیلاب ها به قدری پیشرفته شده است که متخصصان از آب های جمع شده جهت آب گیری دریاچه ها و دشت های خشک شده بهره می برند و یا با هدایت آن به سمت رودخانه ها بر غنای آبی آن
می افزایند و سهم سفره های زیرزمینی را از این بارش ها تأمین می کنند.
اما هنوز ما سالی را در یاد نداریم که در آن بخش قابل توجهی از منابع مالی دولت صرف اعطای تسهیلات به مناطق سیل زده و زلزله زده نشده باشد.
مدیریت نادرست ما در مواجهه با طبیعت هر روز خود را عیان تر
می سازد و هر بار به گونه ای خطراتش را به ما گوشزد می کند. اما متأسفانه گویا چشم عبرت بینی وجود ندارد. در همین پایتخت که ده ها نهاد ناظر و مسئول در حوزه حفاظت از محیط زیست وجود دارد، میبینیم که در حاشیه رودخانه ها و مناطق خوش آب و هوای ییلاقی خانه ها و ویلاهای غیر قانونی ساخته شده است. خوشبختانه با جدیت دولت سیزدهم در مقطعی بسیاری از این ساخت و سازهای غیرمجاز اعمال قانون شدند اما همچنان حریم رودخانه ها مورد تجاوز قرارگرفته اند و در هنگام وقوع سیل آسیب ها و شدت خسارات جانی و مالی را تشدید می کنند.با تمام این اوصاف باید اذعان داشت که مدیریت ناصحیح ما در برابر بلایای طبیعی و از یکسو وقوع این حوادث را تشدید می کند و بی توجهی به سهم طبیعت و حریم آن بر شدت خسارات می افزاید. حوادث اخیر ناشی از بی توجهی ها و عدم برنامه ریزی مناسب ما در برایر طبیعت بوده و بس و هیچ ربطی به عوامل حاشیه ای ندارد.