زندگی گران، در همزیستی با کووید۱۹

وضعیت اقتصادی و معیشت مردم در دوران پیشاکرونایی، برای خودش یکی داستانی بود پر آب چشم، که حداقل مردم این حس را داشتند که اگر نان را به‌سختی و گرانی به دست می‌آورند، اما حداقل سهمی از سلامتی عمومی را دارا هستند وهزینه‌های کمرشکن را در این زمینه می‌توانستند با انواع پیشگیری‌ها، کنترل کنند. هر چند که در آن زمان هم بار هزینه‌های ویزیت برخی پزشکان و درمان و دارو مشکلات خاص خودش را داشت.
اما در مواجهه با کروناویروس، متاسفانه، اینک مشکلات این اپیدمی نیز بر تمام مشکلات دیگر بار شده است. چنان‌که بسیاری از مردم، روند درمان بیماری‌های زمینه‌ای خود را متوقف کرده‌ و از مراجعه به بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها و کلینیک‌ها، خودداری می‌کنند. براین اساس، به گزارش  رئیس سازمان نظام پزشکی:« پس از بروز بیماری کرونا برخی از مطب‌ها فعالیت خود را متوقف کردند؛ روزانه سه مطب اعلام تعطیلی و به‌طور کلی عدم فعالیت در حوزه پزشکی را می‌کنند.»
از سوی دیگر معاون کل وزارت بهداشت هم در مورد بار سنگین اقتصادی کروناویروس بر خانواده سخن گفته است:«برخی هزینه‌های جدید مانند وسایل ضدعفونی، ماسک و شوینده‌ها به سبد خانوار اضافه شده، اگر هر خانوار به خاطر مسائل بهداشتی و درمانی در ایام کرونا حدود یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان(معادل ۱۰۰ دلار در ابتدای پاندمی کرونا) افزایش هزینه داشته باشند، هزینه‌های کمرشکن سلامت از ۳.۷ درصد به حدود ۸ درصد می‌رسد.
اما گزارش فقط شامل هزینه‌های کرونایی درمان می‌شود؛ هزینه در بخش‌های دیگری چون نیازمندی‌های معلولان نیز به طرز سرسام‌آوری افزایش یافته.
مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران خبر می‎دهد که وزارت بهداشت ارز دولتی برای تهیه سمعک را حذف کرده وبا این اقدام قیمت سمعک ۵ برابر شده و مشکلات بسیاری را برای ناشنویان ایجاد کرده است.»
این موارد طبعا باید بیشترمورد توجه وزارت بهداشت و در نهایت دولت قرار بگیرد، کمبود بودجه نمی‎تواند دلیل حذف سهیمه‎ها در بخش‎های دیگر درمانی شود.