سلبریتی شهر من تویی...

سرمقاله

داستان سلبریتی ها در بحران کرونا بیش از زمان های دیگر مورد توجه قرار گرفته است وخانه نشینی مردم و چهره های مشهور سبب ارتباط بیشتر طرفین شده است. این ارتباط بیش از گذشته هویت رفتاری و شخصیت یک هنرمند یا یک چهره مشهور را برای دنبال کننده ها و مردمی که از فضای مجازی اخبار مربوط به آنها را دنبال می کنند، هویدا می شود.

سلبریتی شهر من تویی...

داستان سلبریتی ها در بحران کرونا بیش از زمان های دیگر مورد توجه قرار گرفته است وخانه نشینی مردم و چهره های مشهور سبب ارتباط بیشتر طرفین شده است. این ارتباط بیش از گذشته هویت رفتاری و شخصیت یک هنرمند یا یک چهره مشهور را برای دنبال کننده ها و مردمی که از فضای مجازی اخبار مربوط به آنها را دنبال می کنند، هویدا می شود.
روز گذشته یکی از همین سلبریتی ها که به قدم زنی عصرانه با دوستانش مشغول بود به سبب پوشیدن لباس همرنگ با لباس کارگر شهرداری اقدام به عکس گرفتن با وی می کند و کارگر ساده از او
می خواهد که برود و در ادامه خانم بازیگر با طعنه ای همراه با تسمخر  می گوید:"فقط همین مونده بود که اینم به من بگه برو... "
ابتدا باید این را گفت که حساب سلبریتی ها و چهره های مشهور کشورمان که در فضای مجازی حضورشان مایه دلگرمی و امید جامعه است با افرادی که حرمت انسانی و اجتماعی خود و دیگران را رعایت نمی کنند جداست.
اما حرف این کارگر ساده و خسته نشسته بر نیمکت باید آویزه گوش بسیاری از چهره مشهور یا سلبریتی های منفی شود:« برو...!».
 این برو از جنس توصیه به رفتن و چمدان بستن از کشور نیست، بلکه این رفتن به معنای رها کردن من و خستگی هایم است، رها کردن من در میان دغدغه هایی است که از صبح تا شب در سرم می چرخد تا بتوانم راهی برای جبران کسری درآمدم پیدا کنم تا شرمنده زن و بچه نشوم، برو و رهایم کن تا خنده های تلخت همچون پتکی فاصله طبقاتی میان من و تو را برسرم نکوبد، برو تو آزادی مرا مسخره کنی و بادوستانت بخندی اما اگر من رفتاری خارج از عرف به سبب فشارمشکلات ازخود بروز دهم خشونت طلب و بی سواد و محکوم به عدم رعایت روحیه لطیف هنرمندانه تو خواهم شد ، لطفا برو...
نوشتن این متن نه از باب احساسات و تحریک حس سلبریتی ستیزی است، بلکه برگرفته از واقعیت های اجتماعی است که شاهد آن هستیم و هر روز با رفتار و کردار خود از کنار آنها
 می گذریم.
 ما در معنی و مفهوم مردمی بودن و مشهور بودن دچار انحراف شده ایم و امثال منی که با فالو کردن و لایک کردن برخی از چهره های مشهور به آنها پر و بال می دهم، این انحراف را
عادی سازی می کنم و اجازه می دهم تا آنها که جنبه شهرت ندارد، زندگی شخصی و منویات اخلاقی خود را بدون ملاحظه در عرصه عمومی نیز به کار گیرند و نوعی ناهنجاری های رفتاری را علنی
کنند.
اگر در این فضای خسته جامعه از بحران کرونا و مشکلات معیشتی قرار به انتخاب چهره مشهور باشد، باید امثال این کارگران ساده را انتخاب کنیم که در سخت ترین شرایط اقتصادی که همه به دنبال خانه نشینی و درامان ماندن از ویروس هستند، دست از کار نکشیده اند و خواسته و ناخواسته مجبورند درمحل کار خود حاضر شوند تا چهره شهر و امور خدماتی مختل نشود.