آيا وام وديعه مسكن به خانواده‌هاي کانتینرنشين تعلق خواهد گرفت؟!

بي آن‌كه خيلي حواس‌مان باشد، آرام و زيرپوستي، نوعي سبك زندگي كانتينرنشيني در تهران در حال گسترش است؛ سبكي كه با گران شدن بي سروسامان اجاره‌بها، برخي خانواده‌ها به آن روي آورده‌اند، چون كانتيرنشيني بهتر از انباشته شدن وسائل خانه در گوشه خيابان و نيز ارزان‌تر است؛ يا حداقل با بودجه مدام رو اضمحلال خانواده، متناسب است. البته فكر نكنيد كه اين خانواده، كانتينر را خريده‌اند؛ كه اين خانواده‌ها براي كانتينرنشيني هم اجاره مي‌پردازند.
 زندگی به سبک کانتينري با ادامه‌اش، مي‌تواند به شكل دردناكي مفهوم خانه و خانواده را براي نسل آينده تغييردهد، نسلي كه با اين شكل از زندگي بزرگ مي‌شوند، مسلما از نظر اخلاقي، اجتماعي، و قانون‌پذيري، افراد موفقي نخواهند بود؛ كانتينرنشيني يعني آخر كار يك خانواده، خانواده‌اي كه اقتصاد بيمار جامعه، آن‌را درگير مشكلات عديده‌اي كرده است.
البته برخي از خانواده‌ها هم ترجيح داده‌اند براي اين‌كه فرزندان‌شان در چنان شرايطي قرار نگيرند، وسايل زندگي خود را در اين كانتينرها انبار كنند؛ آن‌گاه بخشي از خانواده در خانه والدين شوهر و بخشي ديگر در خانه والدين زن، به معناي واقعي لانه‌گزيني! كرده‌اند. البته بايد اجاره اين انبارهاي كانتينري را هم بدهند.
به گفته مدیرعامل یکی از انبارهای کانتینری:«۹۰ درصد از ۲ هزار و ۵۰۰ کانتینر ۲۰ و ۴۰ فوتی این شرکت میزبان اسباب و اثاثیه افرادی است که اغلب آنان به ناچار و از سر بی‌پولی مجبور به اجاره کانتینر شده‌اند.»
اميد كه متوليان مسكن، با شناسايي اين نوع خانواده‌ها، مانند شناسايي خانه‌هاي خالي، آنان را با كمك وام وديعه مسكن و با اولويت قرار دادن‌شان، آن‌ها و فرزندان‌شان را به  سروسامان پيشين بازگردانده و موجبات مخدوش شدن فرهنگ خانه و خانواده را از ميان بردارند.