به امید زنده شدن امیدهای نا امید

پس از حواشی که درمورد تیم ملی فوتبال پس از جام جهانی به وجود آمد، سرمربی خارجی پولش را گرفت و بدون هرگونه توضیحی درمورد عملکرد فنی و ناکارآمدی های پیش آمده، تیم ملی را ترک کرد. البته ما به این رویه عادت داریم چرا که مدیران داخلی در قبال مسئولیت خود پاسخگو نیستند، چه برسد به یک فرد خارجی که هیچگونه تعهدی در قبال مردم ایران ندارد!.
حال پس از این همه حواشی بالاخره مربی تیم ملی مشخص شد و قراراست "امیرقلعه نوعی" از این پس مربی تیم ملی فوتبال ایران باشد. بدون تعارف باید اذعان داشت که علیرغم شوق و امیدهایی که در حول عملکرد تیم ملی در جام جهانی شکل گرفته بود، اکنون وضعیت تیم ملی به گونه ای سرد و فریز شده به نظر می رسد.
 این موضوع کار را برای مربی جدید فارغ از سابقه و نامش سخت خواهد کرد.چرا که زنده کردن امیدهای از دست رفته مردم و ایجاد وحدت درونی در میان بازیکنان و کادرفنی، کار بسیار دشواری خواهد بود.
اما نباید فراموش کرد که مردم از تیم ملی کشورشان چیزی جز موفقیت نمی خواهند، لذا می توان این سرخوردگی ها از کیفیت مدیریت مدیران فوتبالی را با یک برنامه ریزی فنی و حساب شده و پیروزی در
 رقابت های بین المللی جبران کرد. باید از تیم ملی حمایت کرد و در مقطع کنونی چاره ای جز این کار وجود ندارد(البته وجود دارد ما راهش را بلد نیستیم یا نمی خواهیم به سمتش حرکت کنیم).