برنده اصلی انتخابات ترکیه تا اینجای کار مردم ترکیه بودند

جدال انتخاباتی پایاپای میان "اردوغان" و "قلیچداراغولو" برسر صندوق ها، درحالی به دور کشیده شد که برنده اصلی این رقابت تا اینجای کار مردم ترکیه بودند که در مشق دموکراسی توانستند نمره قبولی بگیرند و عملکردشان را به رخ مردم منطقه و حتی اروپا بکشند.

برنده اصلی انتخابات ترکیه تا اینجای کار مردم ترکیه بودند

 جدال انتخاباتی پایاپای میان "اردوغان" و "قلیچداراغولو" برسر صندوق ها، درحالی به دور کشیده شد که برنده اصلی این رقابت تا اینجای کار مردم ترکیه بودند که در مشق دموکراسی توانستند نمره قبولی بگیرند و عملکردشان را به رخ مردم منطقه و حتی اروپا بکشند.
حضور بیش از 88 درصد واجدین شرایط در انتخابات ریاست جمهوری ترکیه دارای معنا و مفهوم مختلف برای ملت های منطقه و دستورکار کیفی برای حاکمان و دست اندرکاران برگزاری انتخابات داشت.
اینکه ملتی با این میزان در انتخاباتی مشارکت داشته باشند، بیانگر این موضوع است که آنها با امید به آینده خود و کشورشان می نگرند و خواهان شکل دهی به اموراتشان براساس سلایق و خواسته های خاص خود هستند. هرچند که این خواسته ها یکی از دل اسلامگرایی برآید و دیگری سکولاریسم را ملاک و محور عمل خود قرار دهد. شاید گفته شود این مصداق دوقطبی سازی هایی است که در اکثر انتخابات های مختلف حتی در کشورمان شاهدش بوده ایم، اما واقعیت این است که چنین حضور گسترده ای نه از سر لج و لجبازی با طرف مقابل بلکه در راستای تحقق نظرات و روی کار آمدن نامزد یا کاندیداهایی است که نمایندگی سلایق مختلف را عهده دار می شوند.
متأسفانه برخی کیفیت برگزاری انتخابات درترکیه را مرتبط با رسمیت بخشیدن به سکولاریسم در لایه های مختلف اجرایی و اجتماعی ترکیه می دانند.اما واقعیت را باید در بطن زندگی مردم این کشور دید و اذعان داشت که مردم این کشور به شدت مقید به سنت ها و آیین های ملی و مذهبی هستند، اما آنچه مفهوم سکولاریم در این کشور را پیش از هرچیز در ذهن مخاطب شکل می دهد، عدم دخالت دادن سلیقه ها و باورها در امورات عمومی و تحمیل آن به اقشار مختلف می باشد.
نکته دیگر در مورد انتخابات ترکیه مربوط به آزادی و امکان حضور و شرکت افراد و احزاب مختلف در این رقابت سیاسی است. حضور و فعالیت احزاب مختلف در انتخابات ترکیه زمینه داغ شدن این رقابت و تمایل اقشار مختلف و حتی اقلیت های قومی و مذهبی را در این کشور فراهم کرده است.
اینکه شش ائتلاف باهم متحد شوند و آرای خود را در یک کفه ترازو قرار دهند و در مقابل اردوغان که حاکم بر قدرت است صف آرایی کنند و کار را در رقابتی تنگاتنگ به دور دوم بکشانند، بیانگر فراهم بودن حضور و اثرگذاری اقلیت ها در روند و نتیجه انتخابات است. با چنین رویکردی هیچ فرد و گروهی خود را منزوی و کوچک نمی پندارد و این بهانه ای برای حضور و مشارکت حداکثری در جامعه ترکیه گردیده است.
اما نکته بسیار مهم دیگر در مورد سلامت انتخابات ترکیه در دور اول بود. بسیاری ازجمله نگارنده این متن به سبب برخی اقدامات و سلیقه گرایی های اردوغان طی دو دهه گذشته در مصادره قدرت به نفع خویش، این احتمال را می دادند که دخالت هایی خارج از قانون در کم و کیف برگزاری انتخابات اعمال شود. اما دیدیم که روند انتخابات به گونه شفاف پیش رفت و حتی احتمال حذف اردوغان از قدرت با چند درصد آرای بیشتر رقیب وجود داشت.
تمام این مسائل را که درکنار هم بگذاریم به این نتیجه می رسیم که حضور 88 درصدی مردم بیانگر مشارکت دادن آنها در تعیین سرنوشت خود و کشورشان است. دموکراسی درترکیه درحال طی کردن مراحل تحقق خود است و مردم با این امید که رای و نظرشان در اداره و نحوه مدیریت کشور اثر دارد در یک رقابت سیاسی شرکت می کنند.