چرا کرونا در ایران تا این حد غیرقابل کنترل است؟

هنوز جزو چهار کشور نخست در رتبه کشورهای درگیر کروناویروس هستیم. هرچند آمارهای چند روزاخیر نشان از کاهش تعداد درگذشتگان دارد، اما معاون وزارت گفته است از این خبر چندان هم خوشحال نباشید، چرا؟!
برخی مسئولان مردم را متهم می‎کنند که در مورد کروناویروس، دچار توهم عادی پنداری شده‎اند؛ چون سفر و مهمانی می‎روند، در جشن و عزای هم شرکت می‎کنند، ماسک نمی‎زنند، فاصله اجتماعی را در مراکز عمومی و وسایل حمل‎ونقل عمومی رعایت نمی‎کنند-بگذریم از این‎که با بازگشایی‎ها به دلیل کمبود کلی در ناوگان حمل‎ونقل عمومی، جدای از فرسوده بودن آن- اصلا صحبت از رعایت فاصله اجتماعی به یک شوخی می‎ماند- این از مردم که کلا کرونا را به هیچ گرفته‎اند و در عوض تاوانش را با از دست دادن جان خودشان می‎پردازند.
اما کروناویروس یک بعد ناراحت و نگران کننده هم دارد و آن عدم ثبات در تصمیم‎گیری برخی مسئولان است، به‎عنوان مثال در مورد کنکور در حالی‎که در یک روز با قطعیت عقب افتادن آن‎را اعلام کردند، روز بعد، از تصمیم قطعی خود بازگشته و دوباره استرس و نگرانی را به جان داوطلبان و مردم انتقال دادند. همچنین است نحوه ناقص رعایت پروتکل‎های بهداتشی در برخی ادارات و سازمان‎ها و شرکت‎ها، که کارکنان ماسک را فقط برای زیر چانه استفاده می‎کنند و در مواجهه با مشتری نه فاصله اجتماعی وجود دارد، نه مواد ضدعفونی کننده و البته نه ماسک. در برخی از این مکان‎های عمومی-دولتی، غیر دولتی، خصولتی- با این‎که روی درب ورودی نوشته شده افراد بدون ماسک وارد نشوند، هم افراد بدون ماسک وارد می‎شوند و هم کارکنان بدون ماسک در حال خدمت هستند!  
رئیس شورای عالی سازمان نظام پزشکی کشور هم گفته است:«این‎که درباره شیوع کرونا در کشور پنهان‎کاری کنیم، اگر از بهمن ماه ویروس کرونا وارد کشور شده به خاطر ملاحظات سیاسی پنهان‎کاری کنیم و جامعه دچار خسارت شود، سیاست‎هایی که ممکن است علمی باشد ولی تحت تاثیر چه انتخابات چه عزاداری‎ها قرار گیرد. علم، علم است سیاست و ایدئولوژی باید در خدمت علم باشد. یک فرضیه مردود، فرضیه ایمنی گله‎ای است که در شان انسان و جامعه انسانی نیست سلامت و اقتصاد، سلامت و عزاداری، در تمام این دوگانه‎ها سلامت در اولویت است اما در سیاست‎گذاری مورد توجه واقع نشده است و خسارت آن‎را ابتدا کادر پزشکی و مردم بی‎پناه که دچار تلفات خواهند شد، می‎بینند.» چنین سخنانی نشان می‌دهد که جامعه ما در مجموع به یک سوزن در کنار جوال‌دوز نیازمند است!