سند توسعه با کیفیت نیاز امروز کشور

 ابراهیم علی آبادی
ebrahim_aliabadi@yahoo.com
به لحاظ ترسیم برنامه های بلند مدت به هفتمین سند چشم انداز رسیده ایم؛ درحالی که هنوز تکلیف شش برنامه قبلی هنوز مشخص نیست و طرح ها و اهداف نیمه کاره و محقق نشده از سندی به سند دیگر منتقل می شود.
در نگاهی اجمالی به اسناد توسعه کشور شاهد انواع و اقسام هدف گذاری ها درحد عالی هستیم به گونه ای که اگر این اسناد تحقق پیدا می کرد ما نه تنها قدرت اول منطقه بلکه جزو پنج کشور برتر جهان به لحاظ توسعه همه جانبه می شدیم!.
درحقیقت اسناد چشم اندازی ما مملو از طرح هایی است که اغلب ایده آل گرایانه هستند و به بیان ساده تر آرزوهای کشور را در آن به عنوان هدف و برنامه ترسیم کرده ایم. بیش از دو هزار طرح و پروژه در این اسناد تعریف شده است از سندی به سند بعدی منتقل شده است و امروز در شرایطی با این هدفگذاری ها مواجهیم که حتی برای تکمیل 20 پروژه آن نیز منابع نداریم.
مشکل اصلی اسناد توسعه ای کشور نبود کیفیت کارشناسی در نگارش آن است. شکی نیست کسانی که این اسناد را نوشته اند در بخش های مختلف سر رشته داشته اند، اما نگاه واقع گرایانه و یا اطلاع از واقعیت ها و داشته ها و پتانسیل های کشور ندارند.
ضرورت امروز کشور ایجاب می کند تا اسناد توسعه محور کشور به لحاظ کیفی ارتقا یابد و بی جهت برای توجیه پذیر بودن آن نزد نهادهای بالادستی اهداف بزرگ و دهن پرکن بر آن بار نکنیم. سند توسعه باکیفیت، سندی است که بتواند منجر به تقویت حس ملی در کشور گردد.
متأسفانه طی دهه های گذشته به سبب برخی نابخردی ها، فسادها، مشارکت زدایی ها و خطاهای فاحش در عرصه سیاست خارجی، کشور با بحران حاد حس ملی روبروست. باید بپذیریم که به سبب شدت این مشکلات بحران های موجود در کشور از حد متعارف فراتر رفته و در همه عرصه های حیات جمعی اختلال ایجاد کرده است.
درچنین شرایطی یک برنامه توسعه با کیفیت که به مسائل حیاتی و تهدیدهای حاد داخلی وخارجی پردازد، می تواند برای کشور منشأ خیرهای بزرگ باشد. تاکید بر کیفیت سند توسعه از این باب است که ما امروز نیاز مبرم به بازسازی تخریب های صورت گرفته در عرصه داخلی و خارجی داریم. نمی توان انتظار داشت بدون بازسازی زیرساخت های کشور در حوزه های مختلف انتظار برنامه ریزی در حوزه های بالادستی داشت.
انتظار می رود سند هفتم توسعه کشور از ایده آل گرایی های مرسوم در سیستم اجرایی کشور فاصله بگیرد و بر مبنای واقعیت های موجود برنامه ریزی کند. تقویت بنیه ملی در داخل و بازسازی جایگاه در سیاست خارجی زمینه ساز تحقق نسبی اهداف و آرزوهایی است که مدام در اسناد مختلف توسعه نقل و قول می شود. در این برهه حساس باید کیفیت را بر ایده آل گرایی برنامه ریزی اولویت دهیم.