چرا آستانه تحمل شهروندان تهرانی پائین آمده است؟

مدارا و مردم‎داری، رکن و یکی از مهم‎ترین اصول اخلاقی زندگی شهری و شهروندی است. بدون مدارا و گذشت و احترام به حقوق همه جانبه توسط شهروندان و مسئولان در یک شهر، نمی‎توان انتظار امنیت و آسایش داشت، حتی اگر شهری از نظر امکانات نیروهای کنترل کننده امنیت جان و مال مردم در بهترین شرایط ممکن باشد، اگر خود شهروندان و مسئولان، متعهد به اخلاق و قانون‎مدار و اهل مدارا نباشند، زندگی در آن شهر با مشکلات و مصایب گوناگونی همراه خواهد شد.
متاسفانه اخبار و آمار و گزارش‎های مختلف که از سوی مراجع گوناگون اعلام می‎شوند، بیانگر آن هستند که تهران، شهر چندان ایمنی نیست و در این شهر آستانه تحمل مردم پائین آمده است؛ برخی از شهروندان تهرانی مدتی است تبدیل شده‌اند به افرادی زودخشم که به راحتی نمی‌توانند خشم و استرس و اضطراب خود را کنترل کنند و همین امر گاهی موجب بروز حوادث ناگواری در این شهر می‎شود؛ همین دیروز خبر دستگیری عوامل گانگستربازی چند جوان را که در سعادت‌آباد تهران به سوی هم شلیک کرده بودند، شنیدیم. حال نکته مهم این است که قتل‎های اتفاق افتاده در تهران از همین نمونه است و یا این که در تهران به انحاء و دلایل مختلف قتل‎های دیگری هم اتفاق می‎افتد؟
البته پاسخ رئیس پلیس آگاهی پایتخت این است که –خوشبختانه-: «در کلان‎شهر تهران، برخلاف تصور عموم، قتل زیادی اتفاق نمی‌افتد و در سال‌ها اخیر این روند رو به کاهش است. در سه ماهه سال جاری، در حوزه قتل سه درصد کاهش جرم نسبت به سال گذشته داشتیم؛ این درحالی است که عدد کلی بسیار کم‌تر از ۱۰۰ قتل سالیانه در پایتخت است.عمده‌ترین دلایل قتل در تهران، مسائل و مشکلات روحی و روانی است. به این معنا که بیشتر قاتلان دارای بیماری و مشکلات روحی هستند.» که همین 100 قتل در سال در کنار دیگر موارد نزاعی که موجب جرح و قطع عضو و آسیب‌های جبران‌ناپذیر می‌شود، عدد بزرگی است.
چرا که گزارش ‏پزشکی قانونی تهران خبر از اتفاقات ناگوار دیگری می‎دهد:«در سه ماهه اول امسال ۲۲ هزار و ۷۱۰ نفر به دلیل آسیب‌ ناشی از" نزاع"  پزشکی قانونی تهران مراجعه کرده‌اند.»
و این یعنی حداقل روزی ۲۴ مورد نزاع در تهران اتفاق می‌افتد! این‌را هم در نظر داشته باشیم که این آمار تنها محدود به مواردی می‌شود که افراد آسیب دیده-در اثر نزاع یا خفت‌گیری و سرقت‌های مسلحانه‎ای  که بر میزان آن‌ها افزوده شده- به پزشکی قانونی مراجعه کرده‌اند. در واقع خود آمار رسمی پزشکی قانونی به تنهایی نگران کننده است، از آمارغیررسمی و تعداد افرادی که به پزشکی قانونی مراجعه نمی‌کنند، خبری نداریم و همین موجب افزایش بیشتر نگرانی در مورد امنیت شهر می‎شود؛ حتی اگر سطح حفظ و حراست از ایمنی شهر از سوی نیروهای انتظامی بالا باشد، باید نگران زودخشمی و عدم مدارای برخی مردم بود و چاره‎هایی روانکاوانه در مورد آن‎ها اندیشید.