هوتك‌ها را از مزاحمت بچه‌ها نجات دهيد!

چه هوتگ بنويسيد و چه هوتك، فرقي نمي‌كند؛ در معنا و در عمل، گودالي است كه براي ذخيره آب حفر شده و منبعی است برای تامین آب آشامیدنی و مصرفی روستائیان و احشام و توسعه کشاورزی و دامداری همه با هم؛ يعني از آب جمع شده در هوتك، هم براي شرب انسان هم براي شرب دام و هم براي آبياري زمين‌هاي كشاورزي استفاده مي‌شود.
ساخت هوتِگ در منطقه دشتیاری از زمان‌های بسیار قدیم آغاز شده و اين گودال‌ها به شكل‎هاي دایره، مستطیل، مربع و با عمق بیش از 5، ۱۰، ۲۰ و حتی بیشتر حفر شده‌اند در زمینی با بافت ریزدانه (رسی و سیلتی) توسط بومیان منطقه چابهار! سرزميني كه هنوز آب لوله‌كشي براي شرب مردم ندارد و مردمان اين سرزمين در استان سيستان وبلوچستان، ناچارند از اين طريق كه روشي است كهن و سنتي، نيازخود و احشام و زمين‌هاي‌شان به آب را تامين كنند. نكته جالب در رابطه با هوتك‌ها اين است كه برخي از مسئولان در سال جهش توليد تصميم گرفته‌اند اين هوتك‌ها را لايروبي ، رسوب‌برداری، حصارکشی، بهسازی و مرمت هم بكنند، اما نيازمند تخصيص اعتبارهستند!
اين‌ها را بگذاريم كنار. به هرحال وجود هوتكي كه خود مردمان اين سرزمين زرخيز براي تامين آب، آن‌را حفر كرده اند، در چنين اوضاعي، غنيمت است اما اين غنيمت، امنيت ندارد. چون همچنان كه برخي مسئولان گفته‌اند در سال جهش توليد اين هوتك‌ها نيازمند حصاري هستند كه اعتبار لازم را ندارد.
 پس اين هوتك‌هاي عميق حصار ندارند. آبي كه در اين هوتك‌ها
جمع شده، آب باران است كه با گل و لاي گودال مخلوط مي‌شود و محل رشد انواع باكتري و جانوران موذي بيماري‌زاست . معمولا دهان و زبان بچه‌هاي اين ناحيه سبز است، چون آبي كه براي نوشيدن از هوتك برمي‌دارند، جلبك دارد!
اغلب خانواده‌ها بچه‌ها را براي آوردن آب به سوي هوتك‌ها مي‌فرستند و نتيجه در اين چندسال گذشته بسيار دردناك بوده است، در كنار تمام باكتري‌هاي بيماري‌زا، حشرات و جانوران موذي، گاهي گاندوها يا همان تمساح‌هاي پوزه كوتاه هم در اين هوتك‌ها اتراق مي‌كنند. و بچه‌ها، طعمه‌هاي آسان و سبكي براي اين گاندوها هستند. اغلب دختربچه‌هايي كه براي آوردن آب به هوتك‌ها مي‌روند با خطرافتادن در هوتك و غرق شدن در آن، با خطر حمله گاندوها، با خطر گزيدگي حشرات و ... مواجه‌اند، بماند كه نوشيدن آب هوتك به تنهايي يك مشكل بزرگ است كه تا كسي نچشيده باشد، آن‌را درك نخواهد كرد. كدام يك از آن برخي مسئولاني كه به دليل نبود اعتبار هنوز براي اين هوتك‌ها نه حصار ساخته‌اند و نه آن‌ها را لايروبي كرده‌اند، تا به حال يك ليوان از آب اين هوتك‌ها نوشيده‌اند؟
همه اين‎ها را هم بگذاريم كنار و اميدوارانه در سال جهش توليد منتظر اعتبارات باشيم. اما جاي منيره 9ساله، مريم و يسرا10 ساله، سارا 14 ساله، بسمه 16 ساله، علی‎اصغر 5 ساله، يك نوجوان بي‎نام 15 ساله و ... را كه همين امسال جان خود را در اين هوتك‎ها و در هنگام برداشت آب از دست داده‌اند، چگونه پر خواهد شد؟ اين‌گونه فقدان‌ها چگونه تسلي خواهند يافت؟