زمین مرغوب در ازای خانه خالی؛ دست اجاره‌نشینان همچنان خا لی

مسکن، یک نیاز اساسی برای هر انسانی است، مسکن به‌عنوان سرپناه، مجرد و متاهل هم نمی‌شناسد و هر فردی برای در امان ماندن از اغلب حوادث و نیز داشتن یک حریم خصوصی به سرپناه نیاز دارد. لاجرم می‌توان مسکن را بعد از غذا، مهم‌ترین نیاز بشر دانست که باید تأمین شود.

مسکن، یک نیاز اساسی برای هر انسانی است، مسکن به‌عنوان سرپناه، مجرد و متاهل هم نمی‌شناسد و هر فردی برای در امان ماندن از اغلب حوادث و نیز داشتن یک حریم خصوصی به سرپناه نیاز دارد. لاجرم می‌توان مسکن را بعد از غذا، مهم‌ترین نیاز بشر دانست که باید تأمین شود.

اما امروز در جامعه ما با توجه به سرمایه‌ای شدن اغلب کالاهای مصرفی، مسکن نیزبه خیل این کالاهای سرمایه‌ای پیوسته و از سوی برخی افراد حقیقی و حقوقی، به تعداد زیاد خریداری و احتکار شده است تا با توجه به تورم موجود، به قیمتی بسیار گران فروخته شود؛ همین امر موجب شده پروسه خرید و فروش مسکن دچار رکود تورمی شود؛ با این‌که بسیاری از افراد نیازمندخانه هستند و بسیاری دیگر خانه‌هایی برای فروش دارند، اما قیمت‌ها چنان غیرمنطقی گران شده‌اند که اغلب خریداران دیگر توان خرید مسکن ندارند؛ بنابراین درحالی آقایان وزیر راه و شهرسازی و مسکن، توصیه می‌کنند فعلا نخرید، که عملا بسیاری از اقشار جامعه توان خرید مسکن را ندارند؛ این بماند بسیاری از آنانی که حتی برای مسکن امید هم ثبت نام کرده بودند، با افزایش ودیعه مسکن دراین چندماه، نتوانستند آورده خود در سامانه مسکن امید را کامل کنند و دست‌شان از آن هم کوتاه شد. بنابراین، هر تحولی که در این بازار رخ دهد، به نظر می‌رسد اغلب اقشار آسیب‌پذیر که حالا دیگر آسیب‌دیده شده‌اند، نمی‌توانند رویای خانه‌دار شدن خود را عملی کنند.
همه این‌ها در حالیست که سهم دولت‌های جمهوری اسلامی در ساخت مسکن از 20 درصد در اوایل انقلاب به 4 درصد در سال‌های اخیر رسیده!
این سهم کشورهای پیشرفته‌ جهان تا 50 درصد هم می‌رسد تا بتوانند بازار را کنترل کنند! در واقع دولت‌های ما با نادیده گرفتن سهم خود در تولید مسکن، تنها راه حلی که اکنون به مردم ارائه می‌دهند این است که فعلا از خرید مسکن خودداری کنند. آن‌هم در حالی که عملا مردم مورد خطاب این نخریدها، دهک‌هایی هستند که چشم امیدشان به همراهی و یاری دولت است واگر این همراهی و همیاری نباشد، آنان هرگز نمی‌توانند طعم داشتن یک سرپناه دائمی را بچشند.
فعلا خود دست‌اندرکاران مسکن در بدنه دولت هم چشم امیدشان به مالیات‌هایی است که بر خانه‌های خالی بسته‌اند تا مگر این خانه‌های خالی به فایل‌های فروش و یا اجاره افزوده شده و موجب شکست وقیمت و ارزان‌تر شدن مسکن شود.
 از سوی دیگر وزیر راه هم اعلام کرده است افرادی که خانه احتکار کرده‌اند؛ خانه‌ خالی خود را بدهند و زمین مرغوب بگیرند!:«کسانی که دارای واحد‌های مسکونی خالی یا طرح‌های نیمه‌تمام هستند اگر واحد خود را در اختیار طرح اقدام ملی مسکن قرار دهند، زمین مرغوب شهری می‌دهیم تا مجددا ساخت و ساز کنند.» این «مجددا» متاسفانه به ادامه این سیکل معیوب کمک می‌کند، چون آن‌هایی که فقط در تهران 530 هزارمسکن احتکار کرده‌اند، طبعا مایل خواهند بود خانه‌های خالی خود را با قیمت گران در اختیار دولت قراردهند و اعتباری به قیمت‌های کارشناسی شده نخواهند داد.