آقاي رئيس دفتر! ما هم راضي نيستيم

بالاخره گراني روزافزون و غيرقابل مهار، صداي برخي مسئولان را هم درآورد. اين شايد يك اتفاق خوب در رابطه بين مردم و مسئولان باشد؛ اين‌كه مسئولان اداره كننده كشور، بدانند و آگاه بشوند كه مردم چگونه با اين گراني‌هاي افسارگسيخته، زندگي و روزگار مي‌گذرانند و با چه تنگناهايي مواجه هستند.
هرچند برخي از مسئولاني كه اين روزها در مورد ناتواني در ارائه سبد معيشتي، ابراز شرمندگي كرده  و به‌عنوان نمونه رئیس سازمان برنامه و بودجه گفته:« در تحریم‌های جدید حتی اجازه فروش نفت برای تهیه غذا هم برای ما امکان‌پذیر نبود، شرمنده مردم هستیم که آن‌طور که باید طبق برنامه پیش نرفتیم.» اما گفتني است كه همين مسئول محترم در پاسخ به اين پرسش كه آيا از قيمت كالاهاي اساسي خبر دارد، جوابش منفي است.  
اما اين ماجرا سوي بهتري هم دارد و آن راضي نبودن رئیس دفتر رئیس‌جمهور از قیمت‌هاست و اين‌كه:«دغدغه اصلی رئیس‌جمهور و وزرا معیشت مردم است. تلاش می‌کنیم تا قیمت‌ها از آنی که هست افزایش پیدا نکند و به سمت کاهش قیمت‌ها برویم.»
اما اين تلاش براي جلوگيري از گران‌تر شدن كالاها- و نه حتي ارزان شدن آن‌ها- نياز به همتي عظيم دارد، زيرا كه در اين ورطه دست‌هاي شناس و ناشناس بسياري در كارند؛ به‌ويژه آن عده از دلالان و كاسبان تحريم و كرونا و ... كه از هر تنگه و ورطه‌اي كه مردم در آن مي‌افتند، براي خود فرصت‌سازي مي‌كنند. درست است كه دشمنان خارجي هم در اين ميان و در زمينه تحريم، فشارهاي متعددي بر ملت وارد كرده‌اند، اما مي‌شود و مي‌توان با دست‌هايي كه در داخل بر گلوي مردم نهاده شده، محكم‌تر و انقلابي‌تر برخورد كرد. احتكار، گران فروشي، كم فروشي، تقلب و ... همه و همه نتيجه واسطه‌گري و دلالي افرادي است كه به هر شكلي در زمينه رسيدن كالاهاي مورد نياز مردم به قيمت مناسب اخلال ايجاد مي‌كنند، با ارزهاي دولتي، كالاهاي غيراساسي وارد مي‌كنند و يا ارزها به طريقي به كشور بازنمي‌گردند.
آقاي رئيس دفتر، مي‌دانيم كه رئيس‌جمهور و شما و تمام وزراء و مسئولان در مورد گراني بي حدومرز و غيرمنطقي كالاها، دچار دغدغه شده‌ايد؛ اما اساسا آنچنان كه انتظار مي‌رود دغدغه شما، در بدنه دولت نبايد از جنس صرفا شرمندگي باشد، چرا كه هيچ كالايي در بازار با كمبود مواجه نيست، فقط مردم پول ندارند كه بخرند، بنابراين شرمندگي و دغدغه‌مندي بايد در جهت كنترل افزايش قيمت‌ها پيش برود تا سرمايه اجتماعي دولت، تا اين حد دچار استهلاك روحي-رواني نشده و اميدوارانه منتظر اقدامات اساسي باشند.