کمبود ها را مدیران و برنامه ریزان فرهنگی کشور پرکنند

امورات افرهنگی و جتماعی همچون دریایی مواج هستند که هربار برای طی مسیر در آن باید از وسیله مناسب آن استفاده کرد. البته مهمتر از وسیله به کارگیری نیروهای کاربلد است که بتوانند در این دریای مواج با سرعت و دقت کافی حرکت کنند و به سلامت به سرمنزل مقصود برسند.
درهمین رابطه اخیراً شاهد پلمپ شدن برخی رستوران ها و کافی شاپ ها در شب برگزاری "جشن هالوین" بودیم. جشنی که ریشه در اعتقادات مسیحیان غربی دارد و یادبود قدیسان داشته و طی ادوار مختلف شکل و شمایل آن تغییر یافته و به گونه ای تبدیل به یک مراسم جهانی با رنگ و لعاب سرگرمی گردیده است.
شاید این سئوال پیش بیاید که جشن هالوین به ما چه ربطی دارد و چرا ما باید به آن اهمیت دهیم. در پاسخ می توان گفت که امروز در سراسر جهان بسیاری از امور و رفتارها و سنت از مرزهای جغرافیایی و اعتقاداتی خاص، فراتر رفته و تبدیل به یک رفتار و یا فرهنگ جهانی گردیده است که مردم جهان خودشان آن را پذیرفته اند. لذا نمی توان آن را منع کرد و یا گفت که این رسم و رسوم صرفاً مختص فلان ملت و فلان کشور است و کسی حق استفاده از آن را ندارد. مگر اینکه برای مخاطبان خطر اخلاقی و یا آسیب و تبعات منفی داشته باشد.
درواکنش به این تبعات نیز باید خود را به چالش بکشیم و به فرض اینکه بگوئیم جشن هالوین یک مراسم و گردهمایی مخرب است که ممکن است در آن جوانان را به انحراف بکشد و مسبب بروز رفتارهایی به دور از شأن فرهنگ ایرانیان باشد.
اینجاست که به بن بستی در عرصه بازتعریف سنن و رسوم فرهنگی می رسیم. اگر جشن هالوین بد است، چه جشن و فرهنگ و رسومی را برای جایگزینی آن و ارائه یک نسخه فرهنگی و بومی برای جوانانی داریم که طالب و خواهان هیجان و تخلیه خستگی های روحی و جسمی برای یک مدت کوتاه هستند.
ده ها جشن و مناسبت فرهنگی و ملی در کشورمان داریم که ریشه ای به بلندای شکل گیری تمدن بشری و تاریخ شکل گیری جوامع در اولین حکومت های روی کره زمین داریم. اما همه آنها را خواسته یا ناخواسته به دست فراموشی سپردیم. دقیقاً مصادف باجشن هالوین(بایک روز فاصله) ما روز گرامی داشت کوروش را داشتیم. شخصی که به لحاظ ملی به عنوان پدر امپراطوری ایرانیان است که بر دوسوم کره زمین حکمرانی داشته و امروزه هر بار که بحث انسانیت و تمدن و حقوق بشر را پیش می کشیم و به منشور وی استناد کرده و به جهان فخر می فروشیم که در زمانی که اقوام مختلف در بربریت و بدویت زندگی می کردند ایرانیان دارای منشور و قوانینی بودند که امروز غرب در ظاهر مدعی آن است.
بازگردیم به این فرض که برگزاری جشن هالوین بد و مخرب فرهنگ برای جوانان است. لطفاً به این پاسخ دهید که جای خالی برگزاری جشن های پر شور و هیجان و یا آئین های سنتی و ملی که برگزاری آنها نیز براساس قوانین نانوشته منع می شود را با چه گزینه ای پر کنیم؟!
آیا جوانان کشور همگی با یک فکر و اندیشه و سلیقه هستند که تنها برای آنها نسخه هایی از گردهمایی و جشن و مناسبت های مذهبی پر کنیم. آیا این ممکن است برای تمام اقشار جامعه یک بعد از سلیقه را در نظر بگیریم و دیگر ابعاد آن را به صورت دستوری از دور خارج کنیم.
دست ما به لحاظ مذهبی و ملی و داشتن اسطوره ها و شخصیت های بزرگ تاریخی و ادبی و ورزشی، پزشکی و... پر است و اگر به آنها و پاس داشتن شأنشان درست پرداخته شود به خوبی می توان جامعه ای شاد و پرشور به لحاظ فرهنگی داشته باشیم. اما این مستلزم آن است که این مهم توسط مدیران و برنامه ریزان فرهنگی کشور درک شود.