معضل تامین و حمایت اجتماعی آینده پیر کشور!

بر اساس یک پیمایش، مشخص شده است که در حال حاضر در کشور ما،و با توجه به جمعیت فعلی، 9 نفر کار می‌کنند، تا سازمان‌های بازنشستگی بتوانند از یک نفر حمایت اجتماعی به عمل آورده و به او حقوق بازنشستگی بدهند. این تعداد نفر برای تامین یک نفر در حال حاضر و با توجه به جمعیت جوان و شاغل فعلی به خودی خود عدد بزرگی است اما مشکلی در آن به چشم نمی‌خورد تا وقتی که جمعیت ما هم‌چنان بتواند همین تعداد جوانان شاغل خود را حفظ کرده و یا افزایش دهد.
اما با چشم‌اندازی که پژوهشگران در پیش چشم ما گشوده‌اند و با توجه به کاهش زاد و ولد، حرکت کشور ما با سرعت به سوی پیری است و 20 سال زودتر از زمان موعد به مرحله پیری خواهد رسید، یعنی در سال 2030 به جای سال 2050!
اتفاقی که به این ترتیب خواهد افتاد این است که از تعداد افرادی که کار می‌کنند تا یک جامعه پیر از حمایت اجتماعی و مالی برخوردار شود، به شدت کاسته خواهد شد. پرسش این است که در آن صورت، این پیران بازنشسته چگونه تامین خواهند شد؟ برای تامین اجتماعی این پیران بازنشسته رو به فزونی، چند جوان شاغل خواهیم داشت. در این مسئله دو فاکتور «جوان» و «شاغل» اهمیت اساسی دارند، چرا که در حال حاضر هم کشور ما با معضل بیکاری جوانان مواجه است، معضلی که رفته‌رفته در حال تبدیل شدن به یک بحران است. با همین تعداد 9 به یک، فعلا می‌توان بازنشستگان را تامین کرد، اما این نسبت هر سال رو به کاهش و معکوس شدن پیش می‌رود و این مسئولان ذیربط هستند که باید نه تدبیر، که تدابیری برای حل این مشکل بیندیشند. با این روند، هیچ‌کدام از شهروندان این کشور نمی‌توانند بپذیرند که روزی را خواهند دید که از دریافت حقوق بازنشستگی به میزان مطلوب و یا حداقلی فعلی هم خبری نخواهد بود.  و شکل غریب ماجرا این است که جوانان امروز برای آسودگی پیران فردا، در چنین شرایط اقتصادی کشور ناچار از فرزندآوری هستند که البته، بسیاری از آنان تن به این ماجرا نمی‌دهند و تجرد را انتخاب کرده‌اند.