ملاک از میزان معیشت مردم چیست؟!

یارانه های نقدی قرار بود که معیشت مردم را ساماندهی کند، مشکل گشای دردهای قشرضعیف باشد و ناعدالتی های موجود را تا حدی برطرف سازد. آنچه شد تزریق نقدینگی ماهانه به جامعه و افزایش قیمت ها و تورم گردید، ضمن اینکه مبلغ آن هر روز آب رفت و ارزشش کاسته شد. آن زمان نیز کارشناسان درمورد آسیب های دادن یارانه نقدی و جایگزینی آن با یارانه غیرنقدی به مردم نظراتی داشتند و مورد توجه قرار نگرفت.

ملاک از میزان معیشت مردم چیست؟!

یارانه های نقدی قرار بود که معیشت مردم را ساماندهی کند، مشکل گشای دردهای قشرضعیف باشد و ناعدالتی های موجود را تا حدی برطرف سازد. آنچه شد تزریق نقدینگی ماهانه به جامعه و افزایش قیمت ها و تورم گردید، ضمن اینکه مبلغ آن هر روز آب رفت و ارزشش کاسته شد. آن زمان نیز کارشناسان درمورد آسیب های دادن یارانه نقدی و جایگزینی آن با یارانه غیرنقدی به مردم نظراتی داشتند و مورد توجه قرار نگرفت.  
حال امروز بعد گذشت بیش از یک دهه از آن زمان، نمایندگان مجلس به دنبال طرحی برای دادن یارانه غیرنقدی به صورت «کارت کالا» به اقشار نیازمند جامعه هستند.
 البته این یارانه جدای از یارانه نقدی است اما نکته اصلی در مورد تخمین های صورت گرفته برای مبالغ و نیازسنجی ها از سوی مسئولان است.
در این طرح گفته شده که کارت کالا به صورت غیرنقدی شارژ می شود و منابع مالی آن از طریق ارز دولتی تامین خواهد شد. ضمن اینکه براساس نظر مسئولان برای هرنفر در ماه 120 هزار تومان اقلام خوراکی مورد نیاز است و با این کارت نیمی از مبلغ به حساب خانوار واریز خواهد شد.
حرف این است که با کدام ملاک و معیار خرج اقلام خوراکی یک نفر در ماه 120 هزارتومان است. این 120 هزارتومان به کدام بخش از نیازهای معیشتی مردم خواهد رسید؟ آیا مسئولان و طراحان این موضوع از میزان قیمت ها و اقلام مورد نیاز در ماه اطلاعی دارند و متوجه هستند که قیمت گوشت، برنج و روغن و... چقدر است که می خواهند ماهانه 60 هزارتومان یارانه
بدهند.
آیا هنوز تجربه یارانه های نقدی و عدم استفاده از نظرات کارشناسی برای ما درس عبرت نشده تا نیازها و مشکلات مردم را فهم کنیم و براساس آن چاره اندیشی کنیم.
 متوجه کمبودها و کسری های مالی دولت در تخصیص
بودجه ها هستیم، اما تخصیص این ارقام خرد برای نیاز مردم هیچ دردی را دوا نخواهد کرد و صرفاً می تواند یک نگرش تبلیغاتی برای مصوبین و طراحان آن داشته باشد، وگرنه با ماهی
60 هزارتومن چه نقدی و چه غیر نقدی هیچ دردی از مردم دوا نخواهد
شد.
لذا انتظار می رود چنین مبالغ و بودجه هایی را هدفمند و موثر صرف کنند تا به طور ملموس دردی از جامعه تسکین داده شود. امروز با توجه اولویت ها و ضرورت های مسائل درمانی و آموزشی، می توان یارانه و تسهیلاتی را برای خانوارها درنظر گرفت که دردی از مشکلات مردم دوا شود . در غیر این صورت مصداق همان رویه های قبلی است که نه تنها موفقیت در پی ندارد، موجب آثار منفی در میان مدت و بلند مدت برای جامعه خواهد شد.

hamidasgari2020@yahoo.com