چرا روند اعتياد، افزايشي شده است؟

!

يكي از بزرگ‌ترين معضلات اجتماعي كشور ما، اعتياد است؛ اعتياد به انواع موادمخدر صنعتي و سنتي و حتي سيگار. مشكل عمده ديگر در رابطه با موادمخدر، پائين آمدن سن اعتياد و مصرف دخانيات است؛ در جايي‌كه كارخانه‌هاي دخانيات كشور در حال حاضر روندي افزايشي دارند و به بيست كارخانه توليد سيگار رسيده‌ايم؛ در جايي‌كه بيماري‌هاي ناشي از مصرف سيگارهم رو به فزوني است. البته نمي‌توان سود سرشار اين بازار را انكار كرد؛ در چنين وضعيتي، افزايش مصرف‌كننده بيشتر ملاك توليد است و نه تحت‌الشعاع قرارگرفتن سلامت يك جامعه، در عين حال مصرف كنندگان موادمخدر نيز در حال افزايش‌اند، طبق آمار سال 98، 5 درصد از مردم به انواع موادمخدر معتاد هستند، و اين عدد در مقياس 80 و اندي ميليون نفر، عدد كوچكي نيست.  
آن‌چنان كه معاون ستاد مبارزه با موادمخدر اعلام كرده:«بر اساس آمار، دو میلیون و ۸۰۰ هزار نفر معتاد رسمی در کشور داریم و تخمین زده می‌شود که یک میلیون و ۴۰۰ هزار نفر نیز معتاد شناسایی نشده وجود داشته باشد.» در اين‌جا با عددي بيش از 4 ميليون نفر مواجهيم؛ 4 ميليون نفري كه خانواده و فرزند هم دارند و طبعا اعتياد آنان بر اقتصاد و نيز اخلاقيات و هنجارهاي خانواده آنان تاثير خواهد گذاشت. اين افراد نه تنها خانواده خود را در مواجهه با انواع مخاطرات قرار مي‌دهند كه چهره شهر را نيز مخدوش مي‌كنند؛ به گفته سخنگوی ستاد مبارزه با موادمخدرحدود
۷۰ درصد کارتن‌خواب‌ها معتاد هستند، 70 درصدي كه توسط خانواده‌هاي خود رها شده‌اند. 79 درصدي كه حالا معتادان متجاهري هستند كه همين تجاهر و خيابان‌خوابي آنان در بحران شيوع كرونا مي‌تواند شهر و شهروندانش را با مخاطراتي مواجه كند؛ چرا كه برخي از گرمخانه‌ها، يا جا ندارند و يا ترجيح داده‌اند به دليل شيوع كروناويروس، ديگر اين افراد را پذيرش نكنند. وضعيت كمپ‌هاي ترك اعتياد نيز به همين ترتيب است. طبعا براي ترك دادن اين افراد روش‌هاي درماني وجود دارد، اما بسياري ازمتقاضیان و داوطلبان درمانی که تمکن مالی ندارند، در قالب افراد کف خیابانی ظاهر می‌شوند. اينان نه تنها تمكن ترك مواد را ندارند كه امكان تغذيه مناسب هم ندارند و به لوازم بهداشتي نيز دسترسي ندارند و همين موجب مي‌شود شهر علاوه بر كوويد19، در معرض بيماري‌هاي ديگر نيز قرار بگيرد.