ضرورت جذابیت آموزشی برای تعطیلات دانش‌آموزان

درفصل تابستان و به قولی تعطیلات تابستانی مدارس هستیم. بسیاری از دانش آموزان و نوجوانان در این ایام کارخاصی ندارند و در اوقات فراغت چندماهه به سر می برند. بسیاری از این نوجوانان به سبب عدم توانایی والدین در تأمین هزینه کلاس های تابستانی اعم ورزشی، گردشگری، آموزشی و مهارت آموزی و ... صبح تا شب وقتشان به بطالت می گذرد و یا با گوشی وقت می گذرانند و نهایتاً بعد از غروب آفتاب به دامن پارک ها می روند و در جمع دوستان و هم سن و سالانشان وقت می گذرانند و تا پاسی از شب این روند ادامه دارد.

درفصل تابستان و به قولی تعطیلات تابستانی مدارس هستیم. بسیاری از دانش آموزان و نوجوانان در این ایام کارخاصی ندارند و در اوقات فراغت چندماهه به سر می برند. بسیاری از این نوجوانان به سبب عدم توانایی والدین در تأمین هزینه کلاس های تابستانی اعم ورزشی، گردشگری، آموزشی و مهارت آموزی و ... صبح تا شب وقتشان به بطالت  می گذرد و یا با گوشی وقت می گذرانند و نهایتاً بعد از غروب آفتاب به دامن پارک ها  می روند و در جمع دوستان و هم سن و سالانشان وقت می گذرانند و تا پاسی از شب این روند ادامه دارد.
برکسی پوشیده نیست که این همنشینی ها و گردهم جمع شدن های این چنینی در پارک ها چه تبعاتی به لحاظ اخلاقی و بروز معضلات اجتماعی به دنبال خواهد داشت. در چنین جمع هایی کلید شروع آشنایی نوجوانان با بسیاری از مسائل غیر اخلاقی و ناهنجاری های اجتماعی زده خواهد شد. چرا که حضور یک نوجوان و یا جوان با خصایص نامناسب می تواند جمعی را به خود آلوده سازد و نوجوانان سالم را به انواع بدرفتاری ها و گرفتاری ها مبتلا سازد.
نمونه این مدعا را به عینه در جمعی از این جوانان مشاهده نموده و چنین جمع هایی استعمال دخانیات و دست به دست شدن نخ های سیگار بین پسرها و دخترهای کم سن و سال است که صحنه ای به قایت تأسف برانگیز را به نمایش می گذارد.
تمام این مسائل به سبب عدم اقدام و برنامه ریزی از سوی ده ها نهادها و سازمان فرهنگی و ورزشی است که صرفاً کارهای کم بهره  و بی نتیجه انجام می دهند. نمی توان فقط از جوانان خواست که در قالب مسجد و اردوهای پایگاه بسیج به فعالیت فرهنگی و تفریحی بپردازند.
باید برای دیگر سلایق و نوجوانانی که علاقه به موسیقی و هنر و  ورزش های مدرن دارند امکانات فراهم شود تا آنها نیز عمرشان هدر نرود. برای آنها باید فضای مهارت آموزی توأم با جذابیت و سرگرمی ایجاد کرد.
 بی توجهی به چنین مسائلی و ادامه روند عدم برنامه ریزی وکارشناسی باعث پارک نشینی برای نوجوانان(حتی عده ای کم)  بحرانی جدی برای سلامت نسل آینده تلقی می گردد.