نظام معیوب مدیریتی و سوزاندن سرمایه های وطنی

حضور نمایندگان فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا و نتایجی که کسب کرده اند، نشان داد که دورنمای صحیحی برای رسیدن به موفقیت و متعاقب آن دفاع از اعتبار و حیثیت فوتبال ایران در آسیا وجود ندارد.
با وجود صعود استقلال و پرسپولیس از مرحله گروهی معتبرترین رقابت های باشگاهی قاره کهن، فوتبال باشگاهی ما صدمه زیادی دید، زیرا دو نماینده دیگر ما یعنی سپاهان و شهر خودرو با نتایجی ضعیف از دور مسابقات کنار رفتند و علاوه بر این، اگر تبعات ویروس کرونا
دامن گیر حریف استقلال نمی شد، این تیم پرطرفدار هم از صعود باز می ماند و بدین ترتیب فوتبال ایران تنها یک نماینده در مرحله حذفی می داشت.
 این نشان دهنده عدم نگاه راهبردی در بخش مدیریتی فوتبال ایران است که سالهاست با روش غیرکارشناسانه اداره می شود که اگر غیر از این بود آخرین قهرمانی یک باشگاه ایرانی در آسیا به 29 سال پیش بر نمی گشت.
 تنها یک مدیریت غیرکارشناسانه است که می تواند دو مربی جوان،
آینده دار و البته بی تجربه را که در ابتدای این مسیر هستند به مسابقات بفرستد و از آنها توقع نتایج خوب داشت. سرمربیان سپاهان و شهر خودرو که برای نخستین بار روی نیمکت تیم های خود نشستند اولین چالش خود را در مهم ترین و سنگین ترین آوردگاه پشت سر گذاشتند که چیزی جز ناکامی و شکست نصیب آنها نشد و متعاقب آن در کانون انتقادات هواداران و فوتبال دوستان قرار گرفتند.
 به واقع چه توجیهی دارد که مربیان بدون تجربه که می توان در آینده روی آنها حساب باز کرد، قربانی مطامع و سیستم غلط مدیریتی فوتبال ایران شوند؟ آیا نباید از داشته ها و سرمایه های فعلی در بهترین زمان ممکن و پس از آبدیده شدن استفاده کرد؟ البته این سیستم مدیریتی معیوب تنها به سوزاندن سرمایه ها بسنده نمی کند و دیدیم که چگونه تیم استقلال با خلع سلاح شدن به مصاف حریفان خود رفت. زیرا میراث بدهی های انباشته شده به بازیکنان و مربیان خارجی توسط مدیران گذشته و کنونی، مجوز استفاده از نفرات جدید در لیگ قهرمانان آسیا را سلب کرد.
یا حتی پرسپولیس که در کوران مسابقات بازیکنان تیم علیه مدیریت به دلیل خلف وعده های مالی انتقاد
می کنند و همین مسئله تمرکز تیم را در خلال رقابت ها به هم
می زند.
اینها بخش کوچکی از مشکل مدیریتی فوتبال ماست و در مقیاس بزرگتر شاهد هستیم که فدراسیون ایران ماه هاست که بدون رئیس و با سرپرست اداره می شود و از این فوتبال انتظار
هیچ گونه افتخار آفرینی و موفقیت نمی رود.
 ما نیازمند انقلابی اساسی در سیستم مدیریتی هستیم که یک بار برای همیشه به این آشفته بازار کنونی پایان دهد که البته با دورنمای فعلی تحقق چنین مسئله ای بسیار بعید
است.