حمل و نقل عمومي؛ ناكافي و ناايمن!

شيوه حمل‌ونقل عمومي، استهلاك و كمبود آن و تراكم و ازدحام مسافران در اين دوران كرونايي كه هر روز بحران آن شديدتر مي‌شود، برخي مسئولان را نيز به واكنش واداشته است. رئیس شورای شهر تهران گفته است:«بیش از ۸۰ درصد اتوبوس‌های تهران فرسوده شده و با کمبود ۵۰ درصدی هم مواجه هستیم.یعنی بجای ۹۰۰۰ دستگاه اتوبوس در حدود ۵۵۰۰ دستگاه اتوبوس فعال داریم. دو سال است از وضعیت هشدار در مورد سیستم حمل‌ونقل عمومی عبور کرده‌ایم.»‌
با اين سخنان رئيس شوراي شهر، در عمل چيز ديگري براي گفتن باقي نمي‌ماند چرا كه وي تمام آن‌چه را كه گريبان سيستم حمل‌ونقل عمومي را گرفته، به‌طور خلاصه و واضح بيان كرده است. اما به اين مشكل از
دو زاويه  ديگر هم بايد نگاه كرد؛ نخستين نگاه از منظر رئیس پلیس راهور فاتب است كه گفته:«واقعیت این است که خودروسواران تمایلی به استفاده از حمل‌ونقل عمومی ندارند چراکه حمل‌ونقل عمومی ما ایمن، پاسخگو و پاک نیست. اگر عدم ایمنی و پاک بودن آن‌ها را به‌خاطر فرسودگی‌شان در نظر بگیریم اما در مجموع ضعف آن‌ها، عدم بهنگام بودن است.» توجه به اين نكته در پي اين اظهارات مهم است كه استفاده مردم از خودروهاي شخصي داخلي كه اغلب هم غيراستاندارد هستند، موجب تصادفات مختلف درون شهري و جاده‎اي مي‎شود، در حالي‎كه اگر سيستم حمل‌ونقل عمومي ويژگي‎هاي لازم از نظر رئيس پليس فاتب را دارا مي‎بود، احتمال اين نوع تصادفات نيز كاهش مي‎يافت. چرا كه سالانه فقط در شهر تهران ۶۰۰ نفر در تصادفات کشته می‌شوند.
زاويه ديگر براي نگريستن به اين مسئله، كوران كروناويروس و افزايش مبتلايان و تلفات است، در اين مورد وزارت بهداشت گفته است:
« همه از وزارت بهداشت این توقع را دارند که هرچه سریع تر بر تعداد تخت‌های بیمارستانی اضافه شود، کادر مجرب و تازه نفس بیشتر ارائه خدمت دهند، اما هیچ‌کس نمی‌گوید در مترو چه کنیم؟» سيستم حمل‌ونقل مترو نيز به نحوي درگير مشكلات قطعات و ناوبري و استهلاك است و مدتي است آن‌چنان كه بايد پاسخگوي اين حجم از مسافر نيست و كسي نمي‌گويد با اين حجم از تراكم مسافران در مترو، كه صورت به‌صورت هم ايستاده‌اند، در عمل چگونه مي‌توان اين بيماري را كنترل كرد؟