بایدها و نبایدهای افراد چاق در برابر کووید ۱۹

بررسی ها نشان داده است که عملکرد ریه افرادی که چاق هستند و یا اضافه وزن دارند، با مشکلاتی همراه است که باید مراقب باشند.
به گزارش مهر، هرچند تا کنون ارتباط مستقیمی میان اضافه وزن و خطر ابتلاء به کرونا اثبات نشده است، اما از آنجایی که در هر صورت در افراد چاق و گرفتار دارای اضافه وزن کاهش حجم و کاهش عملکرد ریه بیشتر است، لازم است مراقبت‌های بیشتری از خود داشته باشند و توصیه‌های مراجع درمانی معتبر را در راستای حفظ سلامت خود بیش از پیش به کار گیرند.
خطر مخدوش بودن عملکرد ریه در افراد چاق و دارای اضافه وزن، بیشتر است که برخی از علل آن شامل شیوع بالای وقفه‌های تنفسی در خواب، سندروم هیپوونتیلاسیون چاقی، ریسک بالاتر آسم و فشار بیشتر به ریه‌ها به دلیل اضافه وزن بیش از حد است که باعث کاهش حجم ریه‌ها می‌شود.
از طرفی چاقی با ریسک بالاتر بیماری‌های قلبی عروقی و نارسایی احتقانی قلب ممکن است باعث اختلال در تبادل اکسیژن نیز شود و همچنین بسیاری از افراد مبتلا به چاقی دارای یک یا چندین ریسک فاکتور خطرناک برای بیماری کووید ۱۹ مانند دیابت یا فشار خون بالا هستند.
التهاب مزمن خفیف در افراد مبتلا به چاقی این فرضیه را نشان می‌دهد که این حالت التهابی ممکن است در زمان مواجهه با عفونت باعث افزایش ریسک بروز یک واکنش التهابی شدیدتر در ریه‌ها شود.
در گزارشی از چین که مربوط به ۱۱۲ بیمار مبتلا به عوارض قلبی و عروقی بوده و به دلیل عفونت کووید ۱۹ در بیمارستان بستری شده بودند، شاخص توده بدنی افراد فوت شده و افرادی که زنده ماندند مورد بررسی قرار گرفت و از ۱۷ نفری که فوت کرده بودند ۱۵ نفر معادل ۸۸ درصد دارای شاخص توده بدنی بالای ۲۵ بودند. هرچند نمی‌توان به این نتیجه رسید که همه افراد چاق و یا دارای اضافه وزن بیش از سایرین گرفتار کرونا می‌شوند.
اما به گفته دکتر «سوپدرسن» متخصص غدد از کانادا، داده‌ها و اطلاعات جدید نشان می‌دهد که چاقی نیز یکی از ریسک فاکتورهای ابتلاء به بیماری‌های شدید است که کووید ۱۹ نیز می‌تواند شامل این مورد  باشد.
همچنین از ۹۵ بیمار بهبود یافته تنها ۱۸ نفر معادل ۱۹ درصد دارای شاخص توده بدنی بالای ۲۲۵ بودند به عبارت دیگر ۴۵ درصد از افراد با شاخص توده بدنی بالای ۲۵ فوت کردند در حالی که تنها ۳ درصد از افراد با شاخص توده بدنی کمتر از ۲۵ فوت کردند. همچنین در دوره پاندمی آنفلوانزا H1N1 در سال ۲۰۰۹ مشخص شد که چاقی یکی از ریسک فاکتورهای بستری بیماران در بیمارستان و افزایش مرگ و میر آنها بوده است.