كاهش مصرف كالاهاي اساسي وچگونگي آينده سلامت كشور

كالاي اساسي در سبد معيشت خانوار، يعني كالايي كه تحت هر شرايطي بايد در سفره خانواده وجود داشته باشد تا ميزان لازم روزانه ويتامين، موادمعدني و پروتئين به افراد خانواده برسد. در غيراين صورت، و با كوچك و يا خالي شدن سفره از اين مواد مغذي، ممكن است افراد خانواده براي سير شدن روي به مواد شبه‌غذايي مانند سوسيس و كالباس بياورند و از ميزان مصرف لبنيات و ميوه بكاهند. در اين‌صورت، ممكن است احساس گرسنگي نكنند، اما سيستم ايمني و دفاعي بدن آنان به‌تدريج ضعيف شده و افراد خانواده مستعد ابتلا به انواع بيماري‌هاي مختلف مي‌شود. طبعا با بروز چنين اتفاقي، هزينه سنگين ديگري بر دوش خانواده تحميل مي‌شود: هزينه درمان و دارو، آن‎هم در شرايطي‎كه اين هزينه‎ها هم بسيار گران شده‎اند و برخي يا به علت گراني و يا به دليل ترس از ابتلا به كوويد۱۹ از مراجعه به پزشك خودداري مي‌كنند. براساس گزارش مرکز آمار ایران، در مصرف كالاهاي اساسي، ۲۰ تا ۳۰ درصد كاهش اتفاق افتاده است. بررسی مرکز پژوهش‌های مجلس هم نشان می‌دهد متوسط مصرف گوشت گوساله ۲۰ درصد، گوشت گوسفندی ۲۹ درصد، مصرف برنج خارجی ۸ درصد، روغن نباتی ۶ درصد و قند و شکر ۴ درصد در سال ۱۳۹۸ نسبت به سال ۱۳۹۵ کاهش یافته است. این کاهش برای دهک‌های پایین درآمدی به‌مراتب بیشتر نیز بوده است. يكي از مهم‌ترين دلايل كاهش مصرف كالاهاي اساسي كه مي‌تواند نسل آينده كشور را در موقعيت نامناسبي از نظر سلامتي قراردهد، گران شدن اين كالاهاست و نه كمبود آن‌ها. همچنان‌كه برخي مسئولان اذعان مي‌كنند در مورد بسياري از اين كالاها كمبودي در كشور وجود ندارد؛ وضعيت فروشگاه‌هاهم اين واقعيت را تائيد مي‌كنند. اماهمين كالاهاي اساسي كه در مورد آن‌ها هيچ كمبودي وجود ندارد، در طي دو سال گذشته با افزايشي ۱۴۴ تا ۲۰۲ درصدی مواجه شده‌اند، حتي کالاهایی مانند گوشت مرغ که ارز ترجیحی نیز دریافت می‌کند، رشد قیمت بالای ۱۰۰ درصدی را تجربه کرده، درحالي‌كه در دستمزد و درآمد خانواده‌ها چنين افزايشي اتفاق نيفتاده است. هيچ مسئولي نمي‌تواند چشم بر چنين آماري ببندد زيرا اين آمار بيانگرآينده وضعيت سلامت نسلي است كه قراراست كشور به‌دست آنان سپرده شود.