دانش‌آموزان در انتظار برچيده شدن مدارس كانكسي و خشتي و گلي

حادثه صاعقه‌زدگي يك مدرسه كانكسي در سردشت دزفول، 6 مصدوم داشته است؛ سه آموزگار كه دو نفراز آنان سرباز معلم هستند و ديگري يك معلم حق‌التدريسي و سه دانش‌آموز. اين اتفاق تلخ ودردناك ممكن است در نوع خودش، اتفاقي تازه باشد و ناشي ازيك بلاي طبيعي، اما اتفاقي است كه باوجود شرايط موجود-كانكسي بودن مدرسه- وقوع آن دوراز ذهن نبود. زيرا نه فقط مدارس كانكسي كه حتي مدارس خشتي‌وگلي هم مدارسي هستند كه امكان وقوع حوادثي مانند مار يا عقرب گزيدگي در آن‌ها  وجود دارد و جز برچيدن اين مدارس و تبديل آن‌ها به مدارس استاندارد و حداقل سنگي، چاره‌ ديگري براي محافظت ازفرزندان و آموزگاران اين مرزوبوم وجود ندارد. تصميمي كه قرار بوده از سال 82 شروع شده و در سال 98 به پايان برسد كه چنين نشده است.   
به گفته رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس:«اکنون درکل کشور تا پنج هزار کلاس درس کانکسی داریم.» نكته جالب توجه در ادامه اين سخنان اين است كه وي اشاره مي‌كند:« البته همه می‌دانند که کانکس ایمن است و هرساله از نظر سرمایشی و گرمایشی هم تمهیدات لازم برای آن‌ها اندیشیده می‌شود.» پرسش اين است كه چگونه مي‌توان در مورد چنين مدارسي، از عبارت «ايمن» استفاده كرد در حالي‌كه اين مدارس، در واقع مدرسه نيستند و صرفا اسكاني موقتي هستند تا زماني كه مشكل به‌نحوي حل شود.
زماني همين مقام گفته بود:« یک‌هزار مدرسه خشتی‌وگلی در کشور وجود دارد که به‌جز ۱۶۰ مدرسه که در سیستان‌وبلوچستان است، همه این مدارس تا مهرماه ۹۸ برچیده می‌شود.»
اما حقيقت اين است كه برای مقاوم و نوسازي مدارس ۹۰ هزارمیلیارد تومان بودجه مورد نيازاست که ازاين مبلغ هرسال ۳ هزارمیلیارد تومان، تخصيص داده مي‌شود و طبعا با توجه به روند رشد قيمت‌ها و تورم، اين مبلغ هرسال بايد بيشتروبيشتر شود تا بتواند پاسخگوي كمبود گسترده مدارس استاندارد باشد.
هرچند به دستور وزیر آموزش‌وپرورش قرارشده موضوع رسیدگی به معلمان و دانش‌آموزان حادثه‌دیده دزفول براثر صاعقه با قید فوریت مورد بررسی دقیق و کارشناسی قرارگیرد؛ اما انتظار مي‌رود وعده‌اي كه تا سال 98 عملي نشده، نيزبا قيد فوريت‌هاي مختلف، جامه عمل به خود بپوشد.