ضرورت توجه به "مصونیت معقول" در شرایط بحران

تیم مذاکره کننده کشورمان در وین کارخود را دنبال می کند و نشست دومی را هم ترتیب دادند. اینکه نتیجه مذاکرات چه خواهد شد و آیا درآن ایران به مقاصد حقه خود خواهد رسید یا خیر؛ مراد بحث نیست. بلکه پرداختن به ذات مذاکره برسر موارد اختلافی با غرب و همسایگان مد نظراست. 

اینکه در داخل کشور برخی گاردی بسته نسبت به مذاکرات دارند و همواره آن را عاملی برای وابستگی و ضعف تلقی می کنند، اشتباهی است که بابت آن هزینه های بسیاری برکشور تحمیل شده است. اینکه ما دربرجام یا در دیگر مذاکرات به نتیجه مد نظرمان نرسیده ایم به معنای  بد بودن مذاکره نیست. بلکه ضعف های حاصله ناشی از عدم قدرت چانه زنی و یا عدم تسلط مذاکره کنندگان بر موضوعات مطروحه بوده است.
اما باید به این مسئله توجه داشت که اگر نخواهیم با دیگران مذاکره کنیم باید گزینه های جایگزین آن را مورد بررسی قرار دهیم . اینکه ما بر سر مسئله هسته ای یا مسائل منطقه ای و موضوعات اقتصادی، با طرف های مختلف مذاکره و رایزنی نداشته باشیم طبق تجارب گذشته ما را با مشکل روبرو خواهد کردکه در آن به راحتی در تیررس دشمنان و مخالفان قرار خواهیم گرفت.
امروز مخالفان مذاکره باید نگاهی به تحولات داخلی و خارجی کشورمان داشته باشند. فشارهای اقتصادی جامعه را به شدت شکننده و موجب افزایش نارضایتی عمومی گردیده است و دیگر نمی توان صرفاً برای آنها نسخه مقاومت را تجویز کرد و وعده تعالی ارزش های اخروی بدهیم. 
در سیرتحولات منطقه ای نیز باید به تحریکات و تحرکات علنی دشمنان توجه داشت. حملات جنگنده های اسرائیل در سوریه به مقر نیروهای تحت حمایت ایران و مورد اصابت قرار دادن کشتی نظامی کشورمان درآب های بین المللی و زمینه چینی و ابراز علنی برای ترور مقامات و دانشمندان نظامی و علمی، در کنار همدست شدن همسایگان جنوبی خلیج فارس با تل آویو، بیانگر این موضوع است که اگر خود را سپر مذاکرات عقلانی مجهز نکنیم باید به گزینه سخت فکر کنیم و خود را برای احتمال وقوع یک درگیری یا انزوای سیاسی و یا تحریم های شدیدتر منطقه ای و جهانی آماده کنیم.
باید این مفهوم برای ما جا بیفتد که فعل مذاکره در هر زمینه معقولی نه تنها نشانگر ضعف نیست، بلکه می تواند خنثی کننده بسیاری از 
دسیسه ها باشد. امروز چین به عنوان اصلی ترین خطر و تهدید علنی برای آمریکا تلقی می شود و از سوی دیگر هیچ قدرتی درجهان به اندازه آمریکا برای چینی ها خطرناک نیست. اما طرفین حتی در اوج اختلافات اقتصادی در زمان ترامپ که افزایش تعرفه های گمرکی علیه چین انجامید به مذاکره پرداختند و نه آمریکایی ها مرزهای خود را بستند و نه چینی ها صادرات و واردات خود را کاهش دادند. اما درعوض هر دو کشور قوانین جدیدی برای بازرگانان و سرمایه داران تجاری وضع کردند که با آمدن بایدن نیز مذاکرات جدید توانست آن را تعدیل کند.
لذا اگر امروز می بینیم که تیم مذاکره کننده کشورمان به وین می رود و حتی اگر دست خالی باز می گردد، این نشانه ضعف و بیهوده بودن نفس مذاکرات نیست. بلکه این مسئله زمینه ساز رایزنی های بیشتر و اطلاع عمیق تر طرفین نسبت به شرایط موجود خواهد شد و این خود یکی از دستاوردهای مذاکرات است. ضمن اینکه ادامه مذاکرات در این سطح 
می تواند گزینه های احتمالی سخت و تهدید آمیز را از دسترس دشمنان دور کند و خود نوعی مصونیت معقول محسوب می شود.