گرانی گوشت قرمز و مرغ و گام نهادن درمسیر مصرف آبزیان!

شاید یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های سرمایه‎های اجتماعی-مردم- در ارتباط با تصمیم‌گیری‌های کلان از سوی برخی مسئولان یا اظهارنظر آنان، همانا احتمال نداشتن آگاهی كامل از مشکلات واقعی کف جامعه و مردم عادی و وضعیت بازار باشد. چراکه گاهی تصمیم‌ها و برخی پیشنهادها، چنان غریب و دور از ذهن و گاهی غیرقابل عملی شدن به‌نظر می‌رسند که مردم از خود، از دیگران و از مسئولان مختلف می‌پرسند- و به‌عنوان شهروند و طبق حقوق شهروندی- حق هم دارند بپرسند که دقیقا چنین پیشنهادهایی چه مبنای علمی و منطقی و بر اساس کدام جامعه آماری صادر می‌شود. این‌همه را گفتیم که بگوئیم مسئولين، به مردم پیشنهاد کرده اند كه اگر دستشان به گوشت قرمز و مرغ –به دلیل گرانی-نمی‌رسد، بهتر است سراغ ماهی بروند:«اگرعادت مردم از مصرف گوشت قرمز و گوشت مرغ به سمت آبزیان حرکت کند، تحول بزرگی است.» البته استفاده از تعبیر «آبزیان» جای برداشت‌های مختلفی دارد، چرا که تنها ماهی‌های خوراکی در رسته آبزیان قرار نمی‌گیرند، ضمن این‌که طبق شرع و عرف تعداد ماهیانی که ما به‌عنوان مسلمان می‌توانیم مصرف کنیم، چندان زیادهم نیست. اما مهم‌ترین پرسش این است که آیا چنین پیشنهادی با بازارسنجی و آگاهی از قیمت از «آبزیان» مطرح شده است؟ قیمت یک عدد کنسرو ماهیِ تن، به‌طور میانگین حدود 28هزارتومان است، یعنی تقریبا هم‌قیمت یک عدد مرغ کامل.قیمت ماهی قزل‌آلا، که معمول‌ترین ماهی مصرفی است، سه برابر قیمت مرغ است، ضمن آن‌که یک مرغ را می‌توان در چند وعده به انواع مختلف غذاها تبدیل کرد اما یک عدد کنسرو ماهیِ تن و ماهی قزل‌آلای معمولی، احتمالا با بزرگواری والدین، تنها بتواند یک وعده غذایی فرزندان را همراه با برنج، تامین کند.در این مجال اشاره به قیمت انواع ماهی در بازار جایی ندارد، اما می‌توان به ارزان‌ترین و گران‌ترین آن‌ها-فعلا- اشاره کرد؛ قیمت ماهی قزل‌آلا از کیلویی 60 هزارتومان و ماهی شیر از کیلویی
280 هزارتومان شروع می‌شود.
نتیجه آن‎که تنها با مقایسه قیمت انواع گوشت‎ها، چگونه می‎توان با گام نهادن در مسیر استفاده از آبزیان، موجبات آن «تحول بزرگ» مورد انتظار مسئولين را فراهم آورد؟