ادامه تخریب میراث فرهنگی و مدیریت منفعل

میراث باستانی- فرهنگی که از دیرباز، در برابر هرگونه فرسایش طبیعی مقاومت کرده و خود را به این روزگار رسانده‌اند، تنها متعلق به نسل امروز نیستند و ما باید به‌عنوان حافظان و امانت داران، این میراث را به نسل‌های آینده منتقل کنیم. اما شوربختانه مدتی است نسبت به این میراث، به‌ویژه بناهای تاریخی، بی‌توجهی و کم‌اعتنایی شده و از آن‌ها محافظت مورد انتظار به عمل نمی‌آید. چنین است که هر از گاهی خبر از تخریب بخشی از میراثی می‌شنویم که حتی در برابر سیل و زلزله دوام آورده‌اند، اما یورش‌های انسانی، اینک تداوم حیات آن‌ها را تهدید می‌کند. 
خبر تازه این‌که به گزارش رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان ری:«قسمتی از کتبیه اثر تاریخی چشمه علی این شهرستان توسط افراد ناشناس با مواد شیمیایی (رنگ مو) مخدوش شده‌ است.» وی البته افزوده که در این منطقه کانکس نیروی انتظامی وجود دارد اما گویا برای حفاظت بیشتر از آثار و ابنیه تاریخی به موارد امنیتی بیشتری مانند دوربین‌های مداربسته هم نیازمندیم. اما نکته مهم در رابطه با دوربین‌های مداربسته این است که فیلم‌های ضبط شده توسط این دوربین‌ها، با تاخیر زمانی مورد بازدید قرار می‌گیرند، یعنی زمانی که تخریب اتفاق افتاده است. حفاظت از امنیت آثار و اماکن تاریخی، نیازمند حضور و اقدام لحظه‌ای نیروهاست تا پیش از وقوع خسارت جلوی آن گرفته شود. اما البته نباید از مسئله فرهنگ‌سازی در بین مردم و آگاه کردن بیشتر آنان نسبت به آثار باستانی به آسانی گذشت، باید این مورد از دبستان به فرزندان این سرزمین آموزش داده شود و آنان باید خود را وامدار و حافظان واقعی و امین این میراث باستانی بدانند. بدون آموزش و آگاهی‌بخشی، بدون 
زنده کردن حس عشق و علاقه نسبت به این آثار که نشانه‌هایی زنده از گذشته پرشکوه این سرزمین هستند، نمی‌توان از برخی انتظار احترام به این آثار را داشت. تاریخ ما، تنها تاریخ نوشته شده و کتبی نیست، تاریخ سرزمین ما به‌صورت اماکن و ابنیه باستانی، در جای‌جای این کشور قرار دارند و منتظر حفاظت و نگهداری و تعمیر و مرمت بیشتر هستند.