شکست سیاست درب های بسته در فوتبال ایران

چندین ماه از مصوبه فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ مبنی بر ممنوعیت جذب بازیکنان و مربیان خارجی می گذرد و حالا زمزمه هایی مبنی بر لغو این قانون به گوش می رسد. پس از سپری شدن این مدت زمان حالا  می توان به قضاوت درستی از کارآمدی یا ناکارآمدی این قانون نشست.
 برای رسیدن به داوری صحیح در این خصوص باید اثراتی که این قانون از خود به جای گذاشته را بررسی کرد. اولین اثری که این ممنوعیت از خود به جای گذاشت، افزایش قیمت شدید و سرسام آور فوتبالیست هایی بود که تا سال های گذشته رقم های بسیار کمتری دریافت می کردند. به عنوان مثال شاهد بودیم که برخی بازیکنان قراردادهای 12 میلیارد تومانی را به باشگاه ها تحمیل کردند و علت این مسئله چیزی نبود جز کمبود بازیکن با کیفیت در فوتبال ایران و همچنین ممنوعیت ورود خارجی ها.
دومین پیامدی که این قانون به دنبال داشت، کاهش کیفیت فنی لیگ برتر بود. با وجود حضور پر رنگ واسطه ها و دلالان در بازار نقل و انتقالات و خرید برخی بازیکنان بی کیفیت توسط باشگاه ها، اما برخی 
فوتبالیست هایی به ایران آمدند که کیفیت فنی آنها بسیار قابل توجه و بالا بود. خارجی های استقلال، فولاد، سپاهان و پرسپولیس جزو این دسته از بازیکنان بودند. موید این نکته هم حضور برخی از آنها در جدول برترین گلزنان لیگ برتر است. 
علاوه بر این سرمربیان و مربیان  سطح بالایی هم در فوتبال ایران مشغول به کار بودند که دیگر امکان استفاده و بهره گیری از دانش فنی آنها فراهم نشد و این عامل موثری در کاهش کیفیت فنی فوتبال باشگاهی ایران شد. 
سومین پیامد هم کاهش توان نماینده های فوتبال ایران در آسیا بود. با وجود صعود سه تیم ایرانی از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا، دیدیم که چگونه حریفان تا بن دندان مسلح تیم های ایرانی در آسیا پرقدرت ظاهر شدند و این قطعا در مراحل بعد نبرد نابرابری را در مقابل این تیم ها ایجاد می کند. برخی تیم های عربی که باید در مراحل بعد به مصاف نمایندگان کشورمان بروند از همین حالا خود را مهیای خرید ستاره های خارجی 
می کنند و این در حالی است که باشگاه های ایرانی امکان خرید هیچ بازیکن خارجی جدید را ندارند. بنابراین مشاهده می کنیم که این قانون حتی به منافع ملی فوتبال ایران آسیب وارد کرده است و ضرورت دارد هر چه زودتر بازنگری اساسی در آن صورت بگیرد. امروزه فوتبال پدیده ای است که نمی توان بدین شکل آن را مدیریت کرد و بهتر است به جای اعمال سیاست درب های بسته، روش های مدیریتی نوینی را اعمال کرد. 
علی رغم قیمت بالای ارز و تحمیل هزینه های بالا به باشگاه ها به واسطه خرید بازیکنان و مربیان خارجی، بهتر است این قانون لغو و یا تا اندازه ای تعدیل شود تا از تبعات و پیامدهای به وجود آمده کاسته شود.