درد فلسطین را پایانی هست یا نیست؟!

کشته شدن حتی یک انسان به منزله مرگ بشریت است، چه برسد به اینکه برای سال های سال کودکان و زنان و مردان بی گناه مورد سنگین ترین حملات نظامی و سلاح های کشتار جمعی قرار می گیرند. مسلماً در این درگیری دو طرفه جان های فراوانی از دست می رود و نهایتاً پس از انبوهی از ویرانی ها و خون ریزی ها و با ورود مجامع بین المللی طرفین به آتش بس تن می دهند و مجدداً باز می گردند به مواضع قبلی، اما جان ها و خون هایی که از دست رفته دیگر باز نمی گردد.
جمهوری اسلامی همواره بر تعیین سرنوشت فلسطین به دست مردم این کشور تاکید داشته و تاکنون هیچگاه همچون برخی کشورهای عربی مسئله فلسطین را دستاویز ارتباط با تل آویو قرار نداده و به هر طریقی از محور مقاومت حمایت کرده است .
اما نکته ای قابل تأمل در این میان وجود دارد و آن بهره گیری از توان بین المللی در جهت جلوگیری از زیادی خواهی های رژیم صهیونیستی و تحقق خواسته های دولت و ملت فلسطین می باشد. متاسفانه مسئله فلسطین در بسیاری ازایام سال در اولویت نیست و تنها در زمان هایی همچون روزقدس و یا کشتار شدید مردم بی گناه توسط جنگنده های صهیونیستی مورد توجه قرار می گیرد.
البته ناگفته نماند در این مسیر موانعی همچون ترامپ وجود داشت که طی چهارسال حکومت وی اسرائیل هرآنچه که خواست و توانست را در سرزمین های اشغالی به اجرا درآورد و با حمایت های تمام قد
آمریکای ترامپی، اهمیتی به بیانیه ها و هشدارهای سازمان ملل و دیگر کشورهای جهان نمی داد. اما امروز کابینه بایدن همچون دوران اوباما رویکردی متفاوت از ترامپ دارد و این فرصت وجود دارد تا با کاهش
حمایت های افراطی از تل آویو زمینه را برای فشارجهانی به این رژیم را فراهم ساخت و یا حداقل در جهان اسلام اجماعی درجهت جلوگیری از شهرک سازی ها و پایان محاصره مرزهای سه گانه به روی غزه و دیگر شهرهای مسلمان نشین فلسطین را فراهم ساخت.
مسلماً امروز ایستادگی و قدرت نمایی نظامی گروه های فلسطینی در مقابله با اسرائیل مدیون حمایت های ایران است و بس، اما این حمایت ها به جز ابعاد نظامی باید در حوزه سیاسی و دیپلماتیک نیز فعال شود و جامعه جهانی را با ارجاع به توافقات مرزی صورت گرفته در گذشته و
پیشروی های غیرقانونی و غیرانسانی صهیونیست ها در سرزمین های اشغالی، همراه سازند تا اجماعی جهانی علیه این جنایات شکل گیرد.
امروز قدرت نظامی گروه های فلسطینی درکنار کاهش معنا دار
حمایت های آمریکا از تل آویو و اعلام مخالفت علنی کشورهای غربی با حملات بی رحمانه صهیونیست ها و از همه مهمتر تظاهرات گسترده حامیان فلسطین در سراسر جهان، فرصت مغتنمی است تا به پاس
خون های بی گناهی که ریخته شده، بالاخره دنیا یکبار به صورت جدی جلوی این فرزند ناخلف و نامیمون را بگیرد.
این مسئله مستلزم عزمی برای کاهش کشت و کشتارها و ناآرامی های نظامی بین طرفین است تا در فضایی آرامتر و با امنیتی بیشتر خواست و حقوق فلسطینیان مورد توجه و واخواهی جهانی قرار گیرد. در این میان ایران می تواند و باید نقش بسیار جدی در همگرایی در جهان اسلام و همراهی جهانی در این زمینه داشته باشد.