از زماني كه به دستور دولت، به ناچار برخي از مشاغل فعاليت خود را آغاز كردند مردم به شهر آمدند و به ناچار از وسايل نقليه عمومي مانند مترو استفاده كردند. يك دليل مهم استفاده از مترو اين است كه در كمترين زمان ممكن و بدون گير كردن در ترافيك مردم را به مقصد مي رساند؛ در واقع حتي آناني كه خودروي شخصي دارند هم ترجيح مي‌دهند براي فرار از ترافيك، با مترو رفت و آمد كنند. اما مترو در اين اوضاع كرونايي، شده است چوب دوسر طلا! يعني هم اگر سوارش بشويم باخته‌ايم و هم اگر سوارش نشويم!
از زماني كه به دستور دولت، به ناچار برخي از مشاغل فعاليت خود را آغاز كردند مردم به شهر آمدند و به ناچار از وسايل نقليه عمومي مانند مترو استفاده كردند. يك دليل مهم استفاده از مترو اين است كه در كمترين زمان ممكن و بدون گير كردن در ترافيك مردم را به مقصد مي رساند؛ در واقع حتي آناني كه خودروي شخصي دارند هم ترجيح مي‌دهند براي فرار از ترافيك، با مترو رفت و آمد كنند. اما مترو در اين اوضاع كرونايي، شده است چوب دوسر طلا! يعني هم اگر سوارش بشويم باخته‌ايم و هم اگر سوارش نشويم!
به گفته رئیس ستاد مقابله با کرونا در تهران در مورد استفاده از مترو، دو راه بیشتر نداریم، یا باید زیرساخت‌های مترو ارتقا پیدا کند، که در کوتاه‌مدت غیرممکن است یا باید همه مسافران مترو از ماسک استفاده کنند، که این هم به خاطر کمبودها تقریبا غیرممکن است!
مشكل مترو، برمي‌گردد به نحوه تهويه هواي داخل تونل‌ها و واگن‌ها كه عملا موجب انتشار بيشتر كروناويروس مي‌شود وبه همين دليل در مورد تعطيلي و يا ادامه فعاليت آن، بين اعضاي شوراي شهرو شهرداري بحث و گفت‌وگوهاي زيادي وجود دارد كه با توجه به سخنان رئيس ستاد مقابله با كرونا، اين مذاكره‌ها به نتيجه مطلوب نرسيده است و كماكان مردم همچنان با ماسك و بيماسك، با حفظ فاصله ايمني و هوشمند و بدون حفظ آن، در حال استفاده از مترو هستند.
در واقع همان‌طور كه سخنگوی دولت به خوبي به آن اشاره كرده، كشور ما درگير موارد سه‌گانه كروناست؛ ویروس تحریم،خود ویروس کرونا و ويروس مشکلات اقتصادی و اجتماعی ناشی از تحریم.
سخنگوي دولت ميگويد ما به دنبال سیاست‌گذاری مناسبی هستیم تا دو منحنی جان و کار را در جایی به هم متصل کنیم که کمترین هزینه انسانی را داشته باشد و طبعا عملي كردن چنين سياستي، نيازمند درك مشترک همه اعضای جامعه از شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است.
اما نكته اين‌جاست كه حتي در صورت رسيدن به يك درك مشترك، هنوز تا معيارهاي استاندارد حفظ جان و كار مردم فاصله زيادي داريم و بايد تدبيرهاي خاص ديگري انديشيده شود.
