۳۵ هزار هکتار از کشت برنج در گلستان غیر مجاز است

رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان گلستان با اشاره به کشت ۶۵ هزار هکتار برنج در این استان گفت: ۳۵ هزار هکتار از این کشت غیر مجاز بوده و باید با آن برخورد شود.
به گزارش خبرنگار مهر، مختار مهاجر در جمع خبرنگاران با بیان اینکه استان گلستان ۶۹۰ هزار هکتار اراضی زراعی و باغی دارد، گفت: ۳۳ هزار هکتار باغ در این استان وجود داردو مابقی اراضی زراعی است. ضمن اینکه در این میزان اراضی و باغات ۵.۴ میلیون تن تولیدات زراعی، باغی و دامی است.
وی با بیان اینکه این استان در ۱۵ محصول کشاورزی و دامی مقام اول تا پنجم را دارد، اظهار داشت: در این استان ۳۰۰ هزار تن گوشت مرغ،
۳۳ هزار تن گوشت قرمز، ۷۰ هزار تن تخم مرغ و
 ۱.۳ میلیون تن گندم تولید می‌شود.
مهاجر میزان تولید جو را نیز بین ۱۶۰ تا
 ۲۰۰ هزار تن و دانه‌های روغنی را حدود ۲۲۰ هزار تن اعلام کرد و گفت: دانه‌های روغنی در این استان شامل کلزا، سویا، پنبه و آفتابگردان است.
سمت گفت: در استان گلستان ۱۰۰ درصد روغن کشی در داخل خود استان انجام می‌شود و دو کارخانه تصفیه روغن و بسته بندی در این استان داریم.
وی با اشاره به اینکه میزان تولید شیر در استان ۷۰۰ تن در روز است، ادامه داد: در سال بین ۳۶۰ تا ۳۸۰ هزار تن شیر در استان تولید می‌شود ضمن اینکه تولید عسل نیز ۱۵۰۰ تن است.
مهاجر با اشاره به اینکه گندم، کلزا، سویا، آفتابگردان، پنبه و چغندرقند محصولات استراتژیکی هستند که در این استان تولید می‌شود، خاطرنشان کرد: به ما تکلیف شده در استان یک میلیون و
۱۰۰ هزارتن گندم تولید کنیم که ۲۷۰ هزار تن آن در خود استان مصرف می‌شود و مابقی را نیز تحویل شرکت پشتیبانی امور دام می‌دهیم.
سمت با اشاره به بالا بودن درصد پروتئین و گلوتن گندم تولیدی در استان گلستان، تصریح کرد: گلوتن گندم تولیدی در استان ما ۳۰ تا ۴۳ درصد است و با توجه به کیفیت بالای این گندم معمولاً آن را با گندم‌های سایر استان‌ها مخلوط می‌کنند تا کیفیت نان تولیدی بالا برود.وی اضافه کرد: با توجه به اینکه عمده گندم استان را باید به شرکت بازرگانی دولتی تحویل دهیم، کارخانجات آرد استان فقط با ۳۰ درصد ظرفیت خود کار می‌کنند.مهاجر در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به تولید چغندر قند در این استان افزود: شکر در حال حاضر ارزان‌ترین جنس برای تأمین انرژی خانواده‌هایی است که زیر خط فقر قرار دارند. شکر در دنیا یک محصول استراتژیک و حربه‌ای برای کنترل کشورهاست. به طوری که سر بزنگاه کشورهای تولید کننده این محصول آن را در اختیار دیگران قرار نمی‌دهند. به همین جهت همواره باید مقداری از این محصول در داخل تولید شود تا بتوانیم مقداری از آن را نیز وارد کنیم. در غیر این صورت اگر بدانند کشوری نیاز کامل به شکر دارد، آن را در اختیارش قرار نمی‌دهند.