شناسنامه دار شدن حق هرانسانی است

امروزه افرادی در کشورمان هستند که به دلایل مختلف خانوادگی و اجتماعی و بعضاً به سبب محرومیت از برخی خدمات از داشتن مدارک اهراز هویت همچون شناسنامه و کارت ملی محروم
مانده اند. متاسفانه برخی از آنها به سبب عدم توانایی قانون در شناسایی پدر و مادرشان
نمی تواند آنها را در زمره گیرندگان شناسنامه قرار دهد.
اما این نمی تواند پایان تعهد و مسئولیت قانون در مورد این افراد باشد.
چرا که این افراد نیازمند حضور درجامعه هستند،باید در امورات زندگی جمعی مشارکت داشته باشند و از آموزش های عمومی بهره مند شوند. نمی توان به سبب محدودیت های قانونی، افراد را از داشتن یک زندگی عادی محدود کرد.
این مسئله در مناطق جنوبی کشور به ویژه در استان سیستان و بلوچستان شدت بیشتری دارد و بچه هایی وجود دارند که با پدربزرگ و مادربزرگ و اقوام خود زندگی می کنند،اما پدر و مادر آنها را رها کرده اند و به سبب نبود برخی امکانات در بدو تولد از داشتن مدارک هویتی محرومند و امروز سرپرستان آنها مستاصل مانده اند که آینده این بچه ها چه می شود.
چرا که هرچه این افراد بزرگتر می شوند، مشکلات و گرفتاری هایی که برای آنها و خانواده هایشان به وجود می آید و به سبب نداشتن مجوزی برای ورود به فعالیت های رسمی و اجتماعی به سمت زندگی غیر رسمی خواهند رفت که تمام ابعاد آن از آموزش و ازدواج گرفته تا کسب درآمد و ساخت آینده به صورت منحرف پیش خواهند رفت و احتمالاً افرادی همچون خود را به این جامعه تحویل خواهند داد و این چرخه معیوب همچنان ادامه پیدا خواهد کرد.
به هرحال هر انسانی متولد از پدر و مادری است و می توان به طرق مختلف نام و نشانی از والدینشان یافت و اگر هم نشد از سرپرستان آنها برای دادن اسناد هویتی به آنها استفاده کرد. رهاکردن این افراد در جامعه بدون داشتن نام و نشان رسمی نه به صلاح شخص آنها و نه به صلاح جامعه است.