نمایشگاه کتاب امسال و چند نکته

سی و سومین  نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به کار خود پایان داد و ناشران داخلی و خارجی آثار خود را برای ده روز به بازدیدکنندگان عرضه کردند.
از جمله نکات‌مهم در نمایشگاه امسال فضای بیشتر به دوران قبل کرونا بود که این امر نشان از اهمیت رعایت پروتکل های بهداشتی داشت که مورد توجه برگزار کنندگان قرار گرفته بود.
نکته قابل توجه نمایشگاه امسال حضور گسترده و پرشما ناشران کودک و نوجوان و حضور پرشور خانواده ها در این رویداد فرهنگی بود. اما یک مسئله بسیار مهم در این باره عدم وجود آثار مناسب در حوزه فرهنگ و ادب پارسی بود. در غرفه های مختلف کودک و نوجوان آثار متعددی از داستان ها و
قصه های  خارجی دیده می شد اما جای داستان های شاهنامه و پندهای سعدی و
 داستان های آموزنده سنتی ایرانی خالی بود. البته برخی ناشران به صورت محدود آثاری در این زمینه داشتند اما این کمبود اثر ایرانی جای نگرانی دارد.
با قدم زدن در غرفه های کودک و نوجوان مدام این سئوال در ذهن
می چرخید که پس این همه نهاد و بنیاد فرهنگی با نام های فردوسی و سعدی و حافظ و... که بودجه می گیرند پس کجای کار قرار دارند. مگر کارشان جز زنده نگه داشتن و تقویت فرهنگ ایرانی و اساطیر ادبی آن است.
آیا صرفا با برگزاری همایش سالیانه مسئولیت خود را انجام می دهند؟!
اما نکته دیگر در نمایشگاه امسال حضور نویسندگان آثار مختلف داخلی بود که نوعی حس همراهی را میان مخاطبان و نویسندگان ایجاد کرده بود و نوعی انگیزه و جذب برای افراد به خرید و مطالعه کتاب ها بود.
اما مسئله اصلی گرانی شدید کتاب ها بود که بعضا بازدیدکنندگان را از خرید باز می داشت. اگر این همه یارانه و بودجه برای امور مختلف اختصاص داده
می شود ضرورت دارد برای فرهنگ مردم نیز تسهیلاتی در نظر گرفته شود تا حداقل همین قلیل جوانان که هنوز برای خرید کتاب هزینه می کنند از دست نروند.