نمی توان همه چیز را به پای حادثه گذاشت

گویا غم از دست رفتن هموطنان را پایانی نیست و هر روز به نحوی باید شاهد مرگ عزیزانمان باشیم.
این بار قطار مسافربری مشهد - یزد بامداد دیروز (چهارشنبه) از ریل خارج شد و تا لحظه نگارش این متن 16کشته، ۵۰ زخمی و ۵ مفقودی داشته است که متاسفانه درهنگام مطالعه این متن قطعاً آمار تلفات افزایش یافته است.
شاید گفته شود هر انسانی تقدیر و عمری مشخص دارد که از آن گریزی نیست. شکی در این باور نیست اما حرف بر سر این است که این حوادثی که جان مردم ما را می گیرد قضا و قدر نیست و اکثراً عوامل انسانی پشت آن است که قابل پیشگیری می باشد.
ساختمانی فرو می ریزد چرا که افرادی به دلایل منافع شخصی و گروهی قوانین و استانداردها را رعایت نکردند و جان های ارزشمندی زیر آوار مدفون شدند. هر روز در حوادث جاده ای صدها نفر کشته و معلول و زخمی می شوند چرا که خودروی تولیدی استاندارد نیست و عزمی برای بهبود آن وجود ندارد. کرونا ریشه کن نمی شود چرا که برخی نه واکسن می زنند و نه دیگر اعتقادی به رعایت پروتکل های بهداشتی دارند.
در مورد حوادث ریلی در سال های اخیر شاهد حوادث ناگواری بودیم که برخی را منتسب به عوامل انسانی دانستند و برخی را به سبب نارسایی فنی عنوان کردند که به سبب برخی تحریم ها امکان بروزرسانی برخی تجهیزات وجود نداشته است. درحادثه اخیر نیز براساس انتشار تصاویر و عکس ها گویا برخورد قطار با یک بیل مکانیکی موجب خروج واگن ها از ریل گردیده است. اینکه بیل مکانیکی به چه علت روی ریل بوده و چطور اپراتور قطار نتوانسته درلحظه مناسب قطار را نگه دارد و سیستم های هوشمند ترمز قطار فعال بوده اند یا نه مسائلی است که نیاز به بررسی دارد.
اما واقعیت این است که جان های بسیاری طی حوادث مختلف در کشورمان هدر می رود و گویا این روند را پایانی نیست.