هرتصمیمی که گرفته شود برای آینده کشور و ملت مهم است

مذاکرات هسته ای احیای برجام که از اوایل سال 1400 در وین آغاز شد در زمستان همان سال متوقف و با بن بست روبه رو شد. دلیل بن بست هم اختلافات سیاسی ایران و امریکا اعلام شد.
بعد از این، یک مرحله مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و امریکا با میانجیگری اتحادیه اروپا در دوحه قطر، بی نتیجه برگزار شد. هنوز مشخص نیست اختلافات سیاسی و غیرهسته ای ایران و امریکا برای خروج احیای برجام از بن بست، چگونه حل خواهد شد.
اما با این حال از روز 13 مرداد ماه ایران و طرف های غربی در وین مجدد به پای میز مذاکرات برجامی رفتند و پس از چند روز مذاکره همگی وین را ترک کردند تا به بررسی داخلی متن نهایی پیشنهادی از سوی طرفین بپردازند. طرف اروپایی بیان داشته است که این متن پیشنهادی، متن نهایی است و هیچ مذاکره و تغییری بعد از آن وجود نخواهد داشت.
اینکه بعد از این مرحله چه پیشامدهایی متصور است مورد بحث فعلی نیست، اگرچه بسیار مهم و حیاتی است. اما در همین مرحله کنونی که متنی پیش نویس شده از پیشنهادات نهایی در دست طرفین وجود دارد که کم و کیف توافق احتمالی درآن درج شده است.
حال چه این مذاکرات به خط پایان رسیده باشد و چه توافقی را رقم بزند، درمرحله حساس بررسی و تصمیم گیری قرار گرفته ایم. تصمیمی که می تواند تأثیرات تعیین کننده ای برای آینده کشور و ملت ایران داشته باشد. لذا بدون هرگونه تعارف و لفاظی با کلمات و کاملاً شفاف و صریح باید از مسئولان و مذاکره کنندگان خواست تا در این برهه و پیچ حساس تاریخی مردم ایران را وارد عرصه تشخیص و تصمیم گیری نمایند.
پرونده هسته ای با چنین حساسیتی که نزدیک به دو دهه سیاست خارجی و داخلی کشور را متأثر از خود ساخته، چیزی نیست که بدون نظر و خواست مردم و به صورت روش های امنیتی تعیین تکلیف گردد.  چرا که اگر نگران دسترسی صهیونیست ها به متن پیش نویس هستیم باید اذعان داشت که چه بسا قبل از نشستن تیم مذاکره کننده ایران بر سر میز مذاکرات، این متن در اختیار اسرائیل قرار داشته و حتی با هماهنگی های احتمالی با لابی یهود تنظیم شده باشد.
لذا از این بابت نمی توان عدم انتشار و اطلاع عموم از متن پیشنهادی را توجیه کرد. اما از سوی دیگر میلیون ها ایرانی چشم به راه و خواستار اطلاع از پیشنهادی هستند که قرار است با تصویب آن تغییراتی در وضعیت اقتصادی کشورشان حاصل شود و یا عدم پذیرش آن آثار سیاسی و حتی برخوردهایی سخت را برای کشور دربر داشته باشد.
اطلاع ملت از متن پیشنهادی و تصمیم گیری درمورد آن می تواند از هر دو وجه پرداختن آن برای کشور اعم از مخالفت و موافقت با آن مایه افزایش تصمیم کشور می گردد و تقویت کننده پایه های حکومت خواهد بود. اگر مفاد موجود در متن پیش نویس مغایر با منافع و امنیت ملی کشور و
 بهره مندی از صنعت هسته ای باشد، مخالفت با آن مسلماً از ملت نیز مورد تأیید است. به شرط اینکه مردم را آگاه و مطلع سازیم. باید بپذیریم که ملت به بینش و آگاهی بسیار عمیقی از وضعیت کشور رسیده اند. باید قبول کنیم اگر مردم را از بابت مقاومت ستایش می کنیم باید نسبت به بینش آنها اعتماد داشته باشیم. ملتی که آگاهی نداشته باشد مقاومت نخواهد کرد.پس اگر به درک مقاومت مردم باور داریم باید به فهم و درک مردم در تصمیم گیری ها اعتماد و باور داشت.از سوی دیگر پذیرش و توافق هسته ای با اطلاع مردم و همراهی ملت می تواند توان و قدرت کشور را در برابر بدعهدی های احتمالی غرب
فراهم سازد. حضور و همراهی ملت در هر امری می تواند مجریان و کارگزاران نظام را با قدرت بیشتری در انجام وظایفشان همراهی خواهد کرد.