گلایه هایی که به جایی نمی رسد

بحث حوادث جاده ای و نقش عوامل حادثه ساز در فوت و نقص عضو افراد در تصادفات موضوعی بسیار با اهمیت است که متأسفانه کسی به جدیت به آن توجه نمی کند و مرگ روزانه ده ها نفر در جاده های کشور امری عادی تبدیل شده است. چرا که عزمی برای تغییر و اصلاح وجود ندارد و دو مولفه اصلی یعنی استاندارد جاده ها و خودروهای تولید داخل هیچ تغییری در خودش ایجاد نمی کنند.
« در سال 13۸۳، ۵هزار و ۲۰۰ نقطه حادثه خیز داشتیم در سال 13۹۸ هم همین مقدار بود. افراد در این نقاط هر روز کشته می شوند.
تا کی باید ببینیم که جاده اصلی جداکننده ندارد و خودروها رخ به رخ می شوند و خودرو منفجر می شود و هیچ کسی قادر نیست این ماشین را خاموش کند. می گویند ۱۶۴ برنامه ایمنی و کیفیت دارند اما ما در عمل هیچ چیزی نمی بینیم. ورق فولاد، ایربگ، ترمز، همه نقص فنی دارند ولی هیچ کدام اصلاح نمی شود و فقط خودرو تولید می کنند.
 باید به جان مردم اهمیت داده شود دو هزار میلیارد در روز درآمد دارید چقدر برای ایمنی هزینه کرده اید».
اینها بخشی از اظهارات رئیس پلیس راهور می باشد که همصدا با رسانه ها و کارشناسان این حوزه مدام گلایه و نسبت شرایط موجود انتقاد می کند اما نه تنها تغییری حاصل نمی شود، بلکه تخلفاتی همچون شماره گذاری برخی خودروهای غیراستاندارد هم از سر گرفته می شود تا قدرت مافیای خودرو نمایان شود.
اما این خواسته ای عمومی و مطالبه ای ملی است تا نهادهای نظارتی و قضائی با عنوان حفاظت از جان و مال مردم به این قضیه ورود کنند و بدور از هرگونه مصلحت اندیشی و یا تأثیر پذیری از توجیهات واهی خودروسازان، تکلیف این پرونده را روشن کنند. باید به این
منفعت طلبی در ازای جان و مال مردم پایان داد.