نا امنی عراق درپی اختلافات سیاسی شیعیان

عراق ماه ها و روزهای پرتنشی را سپری می کند و مردم این کشور مدام شاهد درگیری و اعتراضات حامیان جریان های سیاسی برای کسب
کرسی ها و مقامات عالیه دولتی هستند. طی روزهای گذشته نیز باردیگر جریان سیاسی صدر به رهبر مقتدی صدر روحانی شیعه صاحب نفوذ در عراق پس اشغال و انحلال پارلمان توسط طرفدارنش، این بار به کاخ ریاست جمهوری وارد شدند و ساختمان این نهاد را اشغال کردند که نهایتاً با ورود ارتش و نیروهای امنیتی با وضع حکومت نظامی در بغداد و دیگر شهرهای عراق، کنترل اوضاع تاحدی میسر گردید.
اختلاف میان جریان صدر و شورای هماهنگی با محوریت جریان حکیم و بدر و نوری المالکی، باعث شده تا ساختار سیاسی در این کشور پس از ماه ها همچنان نامشخص بماند و عدم سازش طرف های شیعی برسر انتخاب نخست وزیر این معرکه را به راه انداخته است.
هرچند که دادگاه عالی عراق درخواست های جریان صدر مبنی بر انحلال پارلمان و استعفای نخست وزیر را غیرقانونی دانسته است و از سوی دیگر رهبر جریان صدر نیز در ظاهر استعفای خود از فعالیت سیاسی را اعلام داشته، اما واقعیت این است که هیچ یک از طرفین حاضر نیست دسترسی به قدرت را نادیده بگیرد و هرکدام می خواهند گزینه نخست وزیری مورد تأیید خودشان باشد.
شاید این روال برای جریان های سیاسی امری معمول تلقی گردد اما واقعیت آن است که این اختلافات صرفاً بر فقر و مشکلات مردم عراق می افزاید. این اختلافات درونی میان جریان های سیاسی شیعی تاکنون مانع از ایجاد یک دولت مستقل و مقتدر شده است و هربار به بهانه ای دولت ها یا برکنار و یا استعفا داده اند و یا درهنگام حضور از قدرت کافی برخوردار نبوده اند.
انتظار می رود تا همسایگان از جمله کشورمان با مناسبات
سازنده ای که با جریان های شیعی دارند، طرفین را به مصالحه و برحق قانونی مردم برای داشتن نظامی باثبات ترغیب کنند. نا امنی عراق خطری بالقوه برای رشد و نمو جریان های افراطی و وابسته به
تروریست های مذهبی و سیاسی می باشد.