خطر کمبود نیروهای علمی را جدی بگیریم

چندی پیش بود که خبر مهاجرت گسترده پزشکان و کادر درمان را مورد اشاره قرار دادیم. موضوعی که برخی از مسئولان درمانی آن را مصداق عینی
خالی شدن فضای پزشکی کشور از متخصصان و جراحان عنوان کردند که ممکن است با ادامه این روند نیازمند ورود پزشکان متخصص از خارج کشور باشیم!.
حال این مسئله را باید از زاویه ای دیگر و در عرصه مدرسین دانشگاهی مورد توجه قرار داد. براساس گفته رئیس دانشگاه تربیت مدرس: « هر هفته با یک درخواست اعضای هیأت علمی روبه‌رو هستیم؛ و اساتید مرخصی بدون حقوق
می گیرند تا برای یک سال از کشور بروند».
دانشگاه مرکز ترویج علم و تربیت اهل علم و دانش می باشد. تهی شدن این فضا از حضور اساتید زبده که در خارج از کشور برایشان پذیرش با تسهیلات وجود دارد، آسیبی جدی بر بدنه و بنیه علمی و آموزشی کشور وارد خواهد ساخت.
اعضای هیأت علمی همچون پزشکان و جراحان متخصص هستند که در رشته خود بر حسب سال ها تجربه و علم آموزی به جایگاهی رسیده اند که
می توانند دانشجویان و نخبگان را تربیت کنند. نبود این افراد شاید به لحاظ ساختار اداری با حضور اساتید کم تجربه با درجه علمی پائین جبران شود، اما کیفیت آموزش به طور قطع پایین خواهد آمد.
نباید اجازه دهیم بنیه علمی دانشگاه با کنارگذاشتن اساتید و یا مهاجرت آنها آسیب ببیند. اگر معتقد به کارزار علمی در جهان هستیم باید قبول کنیم که سنگر قدرت علم در دانشگاه بنا شده، لذا آسیب به آن در حقیقت آسیب به منافع کشور در این کارزار جهانی خواهد بود.